Η ταινία Inside του Βασίλη Κατσούπη που έχει για πρωταγωνιστή τον σπουδαίο ηθοποιό Γουίλεμ Νταφόε και που έκανε πρεμιέρα στο εκτός συναγωνισμού παράλληλο τμήμα “Πανόραμα” του πρόσφατου 73ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου παρουσιάστηκε και ενώπιον του αθηναϊκού κοινού, το βράδυ της Κυριακής 5 Μαρτίου. Η ταινία βγαίνει αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους από την Tulip με παραγωγό τον Γιώργο Καρναβά της Heretic.
Πλήθος σινεφίλ -ανάμεσά τους και διάσημα πρόσωπα- γέμισαν το Αμφιθέατρο «Ιωάννης Δεσποτόπουλος» του Ωδείου Αθηνών για να απολαύσουν την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη αλλά και να δουν από κοντά τον Χολιγουντιανό ηθοποιό, για τον οποίο δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε project με άρωμα Ελλάδας.
Ο Γουίλεμ Νταφόε με την συνεργάτιδά του Μίλαν και τον σκηνοθέτη Βασίλη Κατσούπη προσέρχονται στο Ωδείο Αθηνών.
Στην εξαιρετική ταινία, ο Γουίλεμ Νταφόε είναι μόνος του -σε όλη τη διάρκειά της- καθώς εγκλωβίζεται σε ένα υπερπολυτελές, υψηλής τεχνολογίας ρετιρέ στο Μανχάταν. Υποδύεται έναν επίδοξο ληστή έργων τέχνης, ο οποίος εισβάλει μέσα σε αυτό το διαμέρισμα, όπου ενεργοποιεί κατά λάθος τον συναγερμό και το σύστημα ασφαλείας κλειδώνει πόρτες και παράθυρα και τον φυλακίζει. Εκεί θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις ικανότητές του για να… επιβιώσει.
Έχοντας για αφετηρία τον σπουδαίο ηθοποιό, ο σκηνοθέτης οδηγεί τον θεατή, μέσα από τα ανεξερεύνητα μονοπάτια της τέχνης, στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, στον πυθμένα του υποσυνείδητου. Σημαντικοί συνοδοιπόροι σε αυτό το, εξόχως επιτυχημένο, ταξίδι του είναι ο Γερμανός σκηνογράφος Τόρστεν Σάμπελ και ο Ιταλός επιμελητής τέχνης Λεονάρντο Μπιγκάζι. Ο πρώτος δημιούργησε ένα κλειστοφοβικό αλλά και πολυτελές σκηνικό και ο δεύτερος το «έντυσε» με μοναδικά έργα τέχνης του Έγκον Σίλε και του Έλληνα καλλιτέχνη Στέφανου Ρόκου.
Το Inside έχει έναν ακόμα πρωταγωνιστή: την ίδια την Τέχνη. «Πολλές φορές σκεφτόμαστε την τέχνη ως πολυτέλεια ή ως επένδυση, όμως η τέχνη αποτελεί ανά τους αιώνες ένα μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και αυτό έχουμε την τάση να το ξεχνάμε» τόνισε ο σκηνοθέτης, ενώ ο πρωταγωνιστής μίλησε για τους αυτοσχεδιασμούς: «Το σενάριο αποτέλεσε απλά το προσχέδιο, είχαμε το περιθώριο να αυτοσχεδιάσουμε και να επινοήσουμε πράγματα όταν θα βρισκόμασταν στο σετ των γυρισμάτων. Ταυτόχρονα, δεν είχε πολλούς διαλόγους και αυτό ήταν ελκυστικό για μένα, επειδή μου αρέσει να προσπαθώ να μιλήσω χωρίς λέξεις όταν παίζω, με βοηθά να μπω σε ένα πεδίο μυστηρίου».
Με τον Γουίλεμ Νταφόε.
Τα αδέλφια Αποστόλης και Θανάσης Τότσικας.
Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος και η Ευγενία Δημητροπούλου.
Ο Γιώργος Καράβας με την σύζυγό του, Ραφαέλα Μαυράκη-Ψαρρού.
Η Σούλα Λιάκου και η Δήμητρα Λαζαράτου που έκανε το κάλεσμα της κινηματογραφικής πρεμιέρας.
Η Ισμήνη Παπαβλασοπούλου.
Η Νατάσα Εξηνταβελώνη.
H Μαρία Μπόμπολα και η Τατιάνα Παππά-Μπετροσιάν.
Η Έλενα Γαλύφα.
Η Φανή Τσέτου (Marketing Manager Tulip) και ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μουσούλης.
Η Δάφνη Ζουμπουλάκη και ο εικαστικός Στέφανος Ρόκος που “δάνεισε” στην ταινία το έργο με την χρυσή κορνίζα.
Η Ρεβέκκα Καμχή και η Χριστίνα Πολίτη.
Με την Μαρία Μοσχούρη και την Λίλα Μπακλέση.
Την επομένη, Δευτέρα μεσημέρι, πάλι στον χώρο του Ωδείου Αθηνών, δόθηκε η συνέντευξη τύπου για την ταινία. Ο Γουίλεμ Νταφόε, ζεστός, άμεσος, καταδεχτικός, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις των Ελλήνων δημοσιογράφων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γουίλεμ Νταφόε έρχεται στην Ελλάδα για επαγγελματικούς λόγους. Ο ίδιος τρέφει αγάπη και σεβασμό για την χώρα μας, και επιστρέφει εδώ -όχι μόνο για διακοπές- αλλά και για τις ταινίες του: από τις πιο σημαντικές ταινίες του είναι αυτή για την ιστορία ενός νεαρού Έλληνα Εβραίου μποξέρ σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Γιανγκ με τον τίτλο «Ο θρίαμβος του πνεύματος», ενώ αξέχαστη είναι και η συμμετοχή του στην τελευταία ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου «Η Σκόνη του Χρόνου». Σε λίγους μήνες θα κυκλοφορήσει και η νέα ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, «Poor things», στην οποία πρωταγωνιστεί με την Έμα Στόουν. Σε όλα αυτά, να προσθέσουμε την παράσταση «Old Woman» που παρουσίασαν το 2013 στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, σε σκηνοθεσία του Μπομπ Γουίλσον.
Ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός του «Inside» δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο Νταφόε, όχι μόνο θα διάβαζε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα το προσχέδιο, αλλά ότι θα τους απαντούσε, μέσα σε δυο βδομάδες, ότι ενδιαφέρεται. «Αποφεύγω τις καταστάσεις που με κάνουν να νιώθω άβολα με μια ταινία και νιώθω πραγματικά ευλογία που έχω κάνει ταινίες, τις οποίες, κάθε φορά που τις βλέπω, ανακαλύπτω κάτι καινούργιο, μια άλλη πτυχή. Μου αρέσει πολύ αυτή η αίσθηση. Είναι φυσικό κάθε φορά που δοκιμάζεις κάτι καινούργιο να νιώθεις φόβο αλλά αν τον έχεις νιώσει μια φορά, νιώθεις βολικά με αυτό, γιατί σου διδάσκει πολλά και σου δίνει ένα κίνητρο ώστε να προχωρήσεις. Αν έχεις ζήσει με τον φόβο και ξέρεις ότι έχεις επιβιώσει και ότι δεν σε έχει καταστρέψει, έχεις πάρει από αυτό ένα πολύτιμο μάθημα-και αυτό το βρίσκω εξαιρετικό. Αντιθέτως, δεν βρίσκω κάτι πιο φοβιστικό και τρομακτικό από τη βεβαιότητα και αυτή προσπαθώ, κάθε φορά να αποφύγω, πηγαίνοντας προς κάτι που μπορεί να είναι εν μέρει ορατό αλλά μπορεί να μου αποκαλύπτει πλευρές που με κάνουν να νιώθω βεβαιότητα και άλλες που μου αφήνουν ένα ποσοστό ανασφάλειας που χρειάζεται ώστε να μπορώ να κινητοποιούμαι. Είναι υπέροχο, με άλλα λόγια, να νιώθεις ότι σταδιακά αρχίζουν να αποκαλύπτονται οι πτυχές αυτού που δημιουργείται, ότι αναδεικνύεται σιγά σιγά και να χτίζεται η επικοινωνία. Και αυτή η ταινία φτιάχτηκε στα γυρίσματα. Σάμπως μερικές φορές τα πράγματα να συμβαίνουν από μόνα τους και η ταινία να αποκτά μια οντότητα και μια μορφή την ώρα ακριβώς που συμβαίνει. Αυτή είναι η μορφή της και πρέπει να είναι, σε μεγάλο βαθμό, διαπεραστική ώστε να μπορούν να ταυτίζονται μαζί της οι άνθρωποι και να ανιχνεύουν σε αυτήν πλευρές και τις αφηγήσεις που έχουν ανάγκη. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τα έργα τέχνης, τα οποία εμφανίζονται στην ταινία και μοιάζουν να συνδιαλέγονται μεταξύ τους και να αποκτούν τη δική τους αξία. Και αυτό πιστεύω ότι είναι το πιο συναρπαστικό από όλα», είπε ο Νταφόε.
Φωτογραφίες: Studio Panoulis, NDPphoto.