Είτε ανήκεις σε εκείνους που θέλουν να βλέπουν μόνο κλασικά ανεβάσματα, είτε σε εκείνους που προτιμούν τις σύγχρονες “αναγνώσεις”, αν αγαπάς το θέατρο, οφείλεις να δεις τον κατά Λιγνάδη Ρωμαίο & Ιουλιέτα που παρουσιάζεται στο Πάνθεον. Όχι μόνο γιατί έβαλε εν είδει καινοτομίας 2 υπερταλαντούχους έφηβους (Γιάννης Τσουμαράκης και Δανάη Βασιλοπούλου) στους κεντρικούς ρόλους αλλά γιατί “οδήγησε” εξαιρετικούς ηθοποιούς (από τον Στάθη Ψάλτη -υπέροχος ως παραμάνα-, τον Δημήτρη Πιατά και την Ελισάβετ Μουτάφη ως τους συγκλονιστικούς νέους πρωταγωνιστές Θάνο Τοκάκη, Ρένο Ρώτα, Νικόλα Στραβοπόδη, Πάνο Παπαδόπουλο, Σταύρο Βόλκο) να μεταφέρουν τον αιώνιο λόγο του Σαίξπηρ -σε μετάφραση Διονύση Καψάλη- με προσθήκες από το Μονόγραμμα του Ελύτη και στίχους της Αντιγόνης. Η παράσταση έχει και την pop διάστασή της με back-packs, σπρέι για graffiti, μάσκες, και το δηλητήριο σε μπουκάλι Belvedere, ώστε να γίνει συσχέτηση με την τωρινή εποχή (στην αρχή, οι κάτοικοι της Βερόνας εμφανίζονται με όπλα ενώ στην μέση, πολεμούν με ξίφη). Στα συν της παράστασης, η μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, ενώ τα σκηνικά και κοστούμια είναι του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Όσο κι αν γνωρίζεις το τέλος αυτής της πασίγνωστης ιστορίας αγάπης, πάντα ανυπομονείς να να δεις πως θα το δώσει ο σκηνοθέτης, και στην συγκεκριμένη παράσταση, είναι δυνατό, σπαρακτικό… ¨Πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο…” όπως θα έλεγε και ο Ρωμαίος…
“Και προτιμώ το μίσος τους να με τελειώσει, παρά χωρίς αγάπη το τέλος μου να ζω…”
Φωτογραφίες: NDPphoto, PapadakisPress.