Επίσημη πρεμιέρα με λαμπερούς καλεσμένους πραγματοποίησε την Τρίτη 26 Φεβρουαρίου, η κωμωδία καταστάσεων Η ζωή μου στην τέχνη του Andrew Cowie, που παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά και με πρωταγωνιστές τη Φιόνα Γεωργιάδη, τον Δημήτρη Γκοτσόπουλο και τον Βαγγέλη Σαλευρή.
Στην cover photo: Οι δύο πρωταγωνιστές Φιόνα Γεωργιάδη και Βαγγέλης Σαλευρής με τον Μανώλη Κλωνάρη και την Μαρία Θωμά.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Τρεις άνθρωποι. Μία παράσταση. Ένα ερωτικό τρίγωνο που ο καθένας κοιτά προς… διαφορετική κατεύθυνση.
Ο Γκράχαμ, ένας νεαρός σκηνοθέτης που ανεβάζει τον «Δον Ζουάν», είναι κρυφά ερωτευμένος με τον πρωταγωνιστή του, Στίβεν, ο οποίος φαντασιώνεται τη συμπρωταγωνίστρια του, Ρεβέκκα, αλλά εκείνη έχει την προσοχή της στραμμένη στον λάθος άντρα…
Μυστικά, εξομολογήσεις, αποκαλύψεις μέσα και έξω από το θέατρο. Τα όρια ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη μπερδεύονται. Ένα έργο μέσα στο έργο. Τι συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους; Πώς μπορεί κανείς να σκηνοθετήσει την ίδια τη ζωή;
Μία καυστική κωμωδία που με αφορμή τον μικρόκοσμο του θεάτρου βάζει στο μικροσκόπιο τις ανθρώπινες σχέσεις, το ζωτικό μας ψεύδος και την ανάγκη μας να αλλάζουμε συνεχώς προσωπεία προκειμένου να κερδίσουμε την αγάπη και την αποδοχή. Τελικά μήπως δεν σταματάμε ποτέ να παίζουμε θέατρο;
Σημείωμα Σκηνοθέτη:
«Η ζωή μου στην τέχνη» είναι ένα έργο μέσα στο έργο που σχολιάζει τη σοβαροφάνεια στο χώρο του θεάτρου, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική σχέση των συντελεστών στη διάρκεια της πρόβας. Ένα μπρος πίσω στο ποιοι πραγματικά είναι οι χαρακτήρες των ανθρώπων και τους ρόλους που παίζουν για να είναι συμπαθείς, να κερδίσουν τις εντυπώσεις και να πετύχουν τους στόχους τους. Όλοι οι ήρωες του έργου είναι δεμένοι με την ψεύτικη εικόνα τους. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους; Όταν οι ερωτικές σκηνές ζωντανεύουν, μόλις τα φώτα σβήσουν; Ο συγγραφέας Andrew Cowie διακωμωδεί τις καταστάσεις που δημιουργούνται μέσα στις πρόβες, με σκοπό να δημιουργήσει ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να παρατηρήσει τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, την προσπάθεια για αυτογνωσία και την εγγενή τους ανασφάλεια.