Με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια των θεατών στην πρόβα τζενεράλε και με παρατεταμένο χειροκρότημα και πολλούς θεατές να φωνάζουν “Μπράβο” στην πρώτη παράσταση, την επόμενη μέρα, ξεκίνησε ο κύκλος των παραστάσεων του εμβληματικού έργου του Άρθουρ Μίλλερ, Ο θάνατος του εμποράκου, που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Κτιρίου Τσίλλερ του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και τον Πέτρο Φιλιππίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Πέτρος Φιλιππίδης στον ρόλο του οικογενειάρχη Ουίλλι Λόμαν σε ένα έργο που είναι τελικά τόσο σημερινό, μιας και καυτηριάζει το σύστημα και την καπιταλόλο. ιστική κοινωνία, o υπερταλαντούχος ηθοποιός μάς δείχνει καθαρά όλα τα στάδια αγωνίας που περνά, τόσο για το μέλλον των γιων του όσο και την ασφάλεια/εξασφάλιση της οικογένειάς του. Δίπλα του, εξαιρετική στο ρόλο της συζύγου, η Πέγκυ Σταθακοπούλου επιτέλους ανεβαίνει στην σκηνή του Εθνικού, ειδικά στο δεύτερο μέρος δίνει ρεσιτάλ (την είχα δει και στην Τερέζα Ρακέν στο Τέχνης και στο περσινό Vincent – πρόκειται για πολύ καλή ηθοποιό) ενώ τους ρόλους των παιδιών κρατούν ο παλαιάς κοπής ηθοποιός – σε ό,τι τον έχω δει είναι μαγικός- Αλέξανδρος Λογοθέτης και ένας από τους καλύτερους νέους ηθοποιούς, Χάρης Τζωρτζάκης. Μαζί τους, πολύ καλοί, ο Θύμιος Κούκιος, η Νεκταρία Γιαννουδάκη, ο Δημήτρης Κίτσος που από την Μάγκντα Γκαίμπελς του Νέου Rex έκανε μετεγγραφή εδώ και φέρνει την κωμική νότα της παράστασης, ο Γιάννης Στόλλας, κ.α. Εικαστικά, η παράσταση έχει άψογη σκηνογραφία από τον Γιώργο Γαβαλά, κοστούμια από την Ντένη Βαχλιώτη, φωτισμούς από τον Σάκη Μπιρμπίλη και τέλεια μουσική από την Nalyssa Greeen (δείτε στο youtube τις μουσικές από Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ και θα καταλάβετε). Δείτε την παράσταση, και δεν θα μείνετε ασυγκίνητοι!
Στην cover photo: Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης, η Πέγκυ Σταθακοπούλου, ο Πέτρος Φιλιππίδης και ο Χάρης Τζωρτζάκης.
O βοηθός σκηνοθέτη της παράστασης Γιώργος Λύρας (στη μέση) με τον Δημήτρη Κίτσο και τον Γιάννη Στόλλα.
Με τον Πέτρο Φιλιππίδη και την Μαρένα Καδιγιαννοπούλου.
Έχοντας εργαστεί μια ολόκληρη ζωή με αξιοπρέπεια για να συντηρήσει την οικογένειά του και για να μεταφέρει τις αρχές του στα παιδιά του, ο Ουίλλυ Λόμαν, βρίσκεται αντιμέτωπος με το σοκ της απόλυσης, αφού η αποδοτικότητά του έχει μειωθεί και η προσφορά του στο σύστημα που τον εργοδοτεί δεν κρίνεται συμφέρουσα. Παλεύει, ωστόσο, να πείσει όσους τον αμφισβητούν, και, κυρίως, τον εαυτό του, πως οι ιδέες του δεν ήταν λανθασμένες και ότι, αργά ή γρήγορα, θα δικαιωθεί. Μέχρι τη στιγμή της τελικής και οριστικής διάψευσης.
Έργο-κόλαφος ενάντια στην υλιστική κοινωνία και στη βάναυση, χωρίς ηθικές αναστολές λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, ο Θάνατος του Εμποράκου αποτελεί όχι μόνο ένα κορυφαίο δείγμα του πολιτικού ρεαλισμού του Άρθουρ Μίλλερ αλλά και ένα διαχρονικό σχόλιο για τη διάψευση του αμερικανικού ονείρου και τη συνυπευθυνότητα όσων το συντηρούν χωρίς να αντιλαμβάνονται τις στρεβλώσεις του.