Στις 14 Ιουνίου, το Ηρώδειο θα πλημμυρίσει από χρώματα και ρυθμούς της διάσημης Ελληνίδας συνθέτριας Ελένης Καραΐνδρου. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και 31 χρόνια μετά την εμβληματική της συναυλία στο Ηρώδειο (1988), η Ελένη Καραϊνδρου θα παρουσιάσει ένα πλούσιο μουσικό πρόγραμμα σε δύο ενότητες. Στο Α΄ μέρος θα ακουστούν τα νέα της έργα που περιλαμβάνονται στη διεθνή έκδοση της ECM New Series Tous des oiseaux που γνωρίζει παγκόσμια επιτυχία. Το άλμπουμ με εξώφυλλο του κορυφαίου μας ζωγράφου Χρήστου Μποκόρου περιλαμβάνει δύο έργα, τη μουσική για την παράσταση Tous des oiseaux σε κείμενο και σκηνοθεσία του Wajdi Mouawad, καλλιτεχνικού διευθυντή του Παρισινού Εθνικού Θεάτρου La Colline και τη μουσική για την ταινία του Ιρανού σκηνοθέτη Payman Maadi Bomb, a love story. Η μουσική απέσπασε υποψηφιότητα στο 12ο Asia Pacific Screen Αwards. Στο Β΄μέρος θα παρουσιασθούν έργα αγαπημένα από τις συνεργασίες της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, την Τώνια Μαρκετάκη, την Margarethe von Trotta, το Χριστόφορο Χριστοφή, τον Ζυλ Ντασέν και τον Αντώνη Αντύπα. Η Ελένη Καραΐνδρου θα παίξει πιάνο και θα πλαισιωθεί από κορυφαίους σολίστ, παλαιότερους αλλά και νέους, ανάμεσά τους οι: David Lynch σαξόφωνο τενόρο, Βαγγέλης Χριστόπουλος όμποε, Στέλλα Γαδέδη φλάουτο, Αλέξανδρος Μποτίνης βιολοντσέλο, Ηλίας Σκορδίλης κλαρινέτο, Γιάννης Ευαγγελάτος φαγκότο, Κώστας Σίσκος κόρνο, Ντίνος Χατζηιορδάνου ακορντεόν, Άρης Δημητριάδης μαντολίνο. Συμμετέχουν o Σωκράτης Σινόπουλος, δεξιοτέχνης της Πολίτικης λύρας και του λαούτου μαζί με τους Νίκο Παραουλάκη νέι, Στέφανο Δορμπαράκη κανονάκι και Γιώργο Κοντογιάννη κρουστά και Κρητική λύρα. Η Σαβίνα Γιαννάτου τραγουδάει και στο πρώτο και στο δεύτερο μέρος του προγράμματος δίνοντας ένα νέο χρώμα στα έργα της Ελένης.
Με αφορμή την φετινή της συναυλία, η κορυφαία συνθέτρια θυμάται εκείνη την πρώτη της εμφάνιση, 31 χρόνια πριν:
“Αργά το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου ανηφόρισα μ’ ένα ταξί προς το Ηρώδειο κουβαλώντας σε μια τσάντα τα ρούχα για το βράδυ (μόλις το ίδιο απόγευμα εδέησε να τα αγοράσω, και μάλιστα έχοντας ανέβει σ’ ένα μηχανάκι, από άγνοια, βιασύνη και αδεξιότητα είχα κάψει το πόδι μου στην εξάτμιση! Ευτυχώς το φόρεμα ήταν μακρύ…). Αληθινά δεν ήξερα τι θα συναντήσω στο θέατρο. Άραγε πόσοι θα ξεκίναγαν για να ακούσουν αυτήν την πρώτη μου συναυλία. Εκατό, διακόσιοι, χίλιοι;… Άγνωστο.
Το ταξί ανέβαινε με δυσκολία κι εγώ έβλεπα με έκπληξη πολύ κόσμο να ανηφορίζει την Αρεοπαγίτου. Θυμάμαι όταν έφτασα έμαθα πως το θέατρο ήταν γεμάτο. Όταν ήρθε η στιγμή κι ο άντρας μου ο Αντώνης Αντύπας μ΄έσπρωξε για να βγω, πήρα μια βαθιά ανάσα και με σίγουρο βάδισμα διέσχισα τη σκηνή… Τότε κατάλαβα πως όλα θα πήγαιναν περίφημα…”
“6 Σεπτεμβρίου 1988. Τι σύμπτωση κι αυτή! Ο γιος μου έχει τα γενέθλια του κι εγώ δίνω την πρώτη μου συναυλία και μάλιστα στο Ηρώδειο.
Εκεί, στην πρώτη μου συναυλία, ένιωσα την υπέροχη συνενοχή των μουσικών να με τυλίγει με αγάπη και εμπιστοσύνη και μια καταπληκτική ενέργεια ν’ ανεβαίνει από τον κόσμο στην σκηνή και να μας αγκαλιάζει. Τίποτα δεν στάθηκε ικανό να διαταράξει τη μαγεία που γεννήθηκε εκείνο στο βράδυ στην σκηνή. Ούτε καν οι φωνές όσων είχαν αποκλειστεί απέξω (με εισιτήρια!).
Και κανείς δεν κατάλαβε ότι η συναυλία παρ’ ολίγο να τιναχθεί στον αέρα, μένοντας χωρίς φως, όταν η αστυνομία συνέλαβε αυτόν που είχε τη γεννήτρια επειδή έβαζε μέσα λαθραία ανθρώπους, κι αυτός για να εκδικηθεί (ποιον;) κατέβασε το μοχλό της! Όντως έγινε κάποιο θαύμα εκείνο το βράδυ στο Ηρώδειο και κανείς δεν κατάλαβε ότι οι φωτισμοί του Μπέλλη πήγαν περίπατο και μείναμε με τα συνήθη φώτα του Ηρωδείου από το 45ο λεπτό της συναυλίας. Τουλάχιστον αποφύγαμε τη συσκότιση!”
Και συνεχίζει: “Λουσμένοι στο εσωτερικό φως της υπέροχης επαφής μας με το κοινό και τυλιγμένοι σ’ ένα αόρατο δίχτυ εκείνη τη νύχτα γίναμε ένα, όλοι οι μουσικοί, και δώσαμε τον καλύτερο εαυτό μας. Και πήραμε πολύ μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Ζήσαμε στιγμές μοναδικές, στιγμές απογείωσης. Και το πιο παράδοξο. Για μένα που ακόμη και όταν έπαιζα για τρεις φίλους πάθαινα τρακ, μπροστά στους χιλιάδες φίλους εκείνη τη νύχτα, έχοντας δίπλα μου τον πρίγκιπα του ήχου Γιαν Γκαρμπάρεκ, ξεπέρασα τα όρια μου κι έφυγα μαζί του σε δρόμους πρωτόγνωρους…”