Στο Bar de Theatre στο City Link βρέθηκε ο Άλκης Κούρκουλος με την Ευγενία Δημητροπούλου, αμέσως μετά την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης όπου πρωταγωνιστεί, τον Ταρτούφο ή οι Απατεώνες στο Κιβωτός. Εκεί, βρέθηκε και ο υπόλοιπος θίασος που απαρτίζεται από τον Αιμίλιο Χειλάκη (ο οποίος υπέγραψε την σκηνοθεσία και διασκευή μαζί με τον Μανώλη Δούνια), την Ράνια Οικονομίδου, την Αθηνά Μαξίμου, την Γιάννα Παπαγεωργίου, τον Άγγελο Μπούρα, τον Αλέξανδρο Βάρθη, τον Γιώργο Λιάντο, τον Τσιμάρα Τζανάτο και την Φραγκίσκη Μουστάκη, αλλά και πολλοί καλλιτέχνες – φίλοι του θιάσου.
Αυτόν τον Ταρτούφο τον λάτρεψα. Καταρχάς με το που ανοίγει η αυλαία και βλέπεις το εντυπωσιακό σκηνικό, μαγεύεσαι. Και καθώς όλοι οι ήρωες συστήνονται, με τα δικά τους χαρακτηριστικά ο καθένας, αρχίζει το παιχνίδι: Ο Άλκις Κούρκουλος είναι ο Ορεγκόν – ο εύκολοπιστος οικογενειάρχης- τον οποίο βρίσκει ο γκότθικ Ταρτούφος του Αιμίλιου Χειλάκη και του αλλάζει τις ισορροπίες στη ζωή τόσο του ίδιου όσο και της οικογένειάς του. Η Ράνια Οικονομίδου υποδύεται την μάνα – είναι έξοχη στο τελευταίο μονόλογο από το άλλο έργο του Μολιέρου τον Δον Ζουάν όπου λέει μεταξύ άλλων: “Βάλε μια μάσκα και όταν την βγάλεις όλοι ίδιοι είναι στην κοινωνία” σκιαγραφώντας γλαφυρά το φαινόμενο της υποκρισίας και της εξαπάτησης. Εξαιρετικοί, η Αθηνά Μαξίμου, η Γιάννα Παπαγεωργίου στον αβανταδόρικο ρόλο της υπηρέτριας, ο Άγγελος Μπούρας, ο Άλεξανδρος Βάρθης που μετά το Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι και την Πάπισσα Ιωάννα εξελίσσεται σε έναν σπουδαίο ηθοποιό, και γενικά όλοι.
Το έργο έχει εμπνευσμένη σκηνοθεσία, χαρισματική κίνηση, ενδιαφέρουσα αρχή, και ακόμα καλύτερο τέλος, είναι ένα έργο που με αυτό το ανέβασμα πραγματικά ακουμπά στο σήμερα.
Υπόθεση
Ο Ταρτούφος, είναι ένας ψευτο-θρησκευόμενος μικροαπατεώνας που παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ενάρετης ζωής. Φιλοξενείται από μια πλούσια αστική οικογένεια του Παρισιού και διαταράσσει τις ενδοοικογενειακές σχέσεις επηρεάζοντας τον πατέρα της οικογένειας. Ο Οργκόν μεγαλοαστός του Παρισιού γοητεύεται από τις υποκριτικές επιδείξεις ευσέβειας του Ταρτούφου και τον εμπιστεύεται απόλυτα. Παρ όλες τις εκκλήσεις των υπολοίπων να τον πείσουν ότι ο Ταρτούφος είναι κατ’ επίφαση μόνο άνθρωπος της εκκλησίας, ο Οργκόν επιμένει ότι η παρουσία του μέσα στο σπίτι είναι προς όφελος ολόκληρης της οικογένειας.
Ο Ταρτούφος είναι ένα έργο που η λογοκρισία της εποχής του, εμπόδισε την παρουσίαση του επί πέντε χρόνια. Γράφτηκε στα 1664 και παίχτηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο καθιερωμένων εορτασμών-φεστιβάλ που συνήθιζε να διοργανώνει ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος στις Βερσαλίες. Αμέσως προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Χρειάστηκε τη στήριξη του Βασιλιά, του Λουδοβίκου XIV, για να γνωρίσει στο τέλος πρωτοφανή επιτυχία, σε βαθμό που το όνομα «Ταρτούφος» να έχει καταχωρηθεί στο επίσημο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας, ως συνώνυμο της λέξης «απατεώνας».