Η Άντζελα Γκερέκου θα παίξει στο Sissy in Heaven στο Δημοτικό Θέατρο Κέρκυρας στις 14, 15 και 16 Ιουνίου.
Τι θα μπορούσε να συμβεί αν μετά το τέλος όλων των επαναστάσεων, όλων των κινημάτων που εξέθρεψαν οι τελευταίοι αιώνες, η πριγκίπισσα Σίσσυ συναντιόταν ξανά με τον δολοφόνο της, αλλά …στον Άλλον Κόσμο…εκεί που “όλοι είναι ίσοι” και το μόνο που έχει σημασία είναι η συγχώρεση; Αυτό είναι το θέμα του νέου πρωτότυπου έργου Sissy in Heaven, βασισμένο στη ζωή και τον αδόκητο θάνατο της Πριγκίπισσας Σίσσυ, της θλιμμένης αυτοκράτειρας της Αυστρίας, που έγραψε κατόπιν παραγγελίας του Δη.Πε.Θε. Κέρκυρας ο ηθοποιός Ζαχαρίας Ρόχας, με πρωταγωνίστρια την Κερκυραία Άντζελα Γκερέκου.
Το έργο διαδραματίζεται σε έναν ‘ου-τόπο’, (Καθαρτήριο- Παράδεισο;), όπου σημασία δεν έχει ο χρόνος, οι εποχές, οι τίτλοι, η καταγωγή, τα χρήματα, παρά μόνον η Τελετουργία: ‘Οι ψυχές πρέπει να ξανασυστηθούν και το δράμα να επαναληφθεί από την αρχή. Αυτή τη φορά με στόχο την συγχώρεση…’ όπως λέει ο ‘Αγγελος στο έργο, ο οποίος σαν σκηνοθέτης, φροντίζει όλα να συμβούν στην ώρα τους!
Με πολύ χιούμορ και τεχνικές θεάτρου εν θεάτρω, το έργο αγγίζει πολύ σημαντικά ζητήματα που καθόρισαν τον 20ο αιώνα:
Τι αξία έχουν οι ζωές, όταν οι άνθρωποι υποφέρουν; Με πόσο αίμα δικαιώνεται μία Επανάσταση; Τι σημαίνει φυλακή για τον καθένα; Τι σημασία έχουν οι ατομικές ιστορίες , μπροστά στον συντριπτικό ρου της ΙΣΤΟΡΙΑΣ;
Το έργο έρχεται να δείξει ότι η αδυναμία της προσωπικής εξέγερσης έχει το ίδιο βάρος με την απελπισμένη πράξη ενός ιδεολόγου, κι ότι αυτό που πιστεύει κάποιος, όσο δίκαιο κι αν είναι, μπορεί ποτέ “να μην ονομαστεί πράξη”.
Οι προσωπικές ιστορίες του καθενός από τους πρωταγωνιστές, της Πριγκίπισσας Σίσσυ, του δολοφόνου της, Λουίτζι Λουκένι, της μητέρας του Λουίζας, του γιου της Σίσσυ, πρίγκιπα Ροδόλφου, καθώς και της ερωμένης και ξαδέλφης του Μαρίας Βετσέρα, ακόμα και του δασκάλου της Σίσσυ, του Έλληνα διανοούμενου και σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Χρηστομάνου, κατέληξαν όλες με μια πληγή στην καρδιά…. Ποιός μπορεί να δικαιώσει τη μικρή ζωή τους, παρά μόνον οι ίδιοι; Τι μπορεί να επαναλάβει την ιστορία, παρά μόνον το Θέατρο…