Ένας από τους καλύτερους Έλληνες φωτογράφους -έχει φωτογραφήσει όλο το σύγχρονο ελληνικό θέατρο και έχει παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, πολύ σημαντικά fashion editorials-, ο Γιώργος Καλφαμανώλης φωτογραφίζει με αφορμή τα 9 χρόνια του Mr-Green πέντε από τους σημαντικότερους new-comers ηθοποιούς. Οι ζεν-πρεμιέ νέας κοπής έχουν προλάβει να δώσουν δείγματα συγκλονιστικού ταλέντου, προσέχουν την καλλιτεχνική τους πορεία, έχουν ήθος (και φαίνεται) και τον χειμώνα θα τους δείτε σε δουλειές που θα κάνουν αίσθηση, όπου σίγουρα εκείνοι θα ξεχωρίσουν. Όσοι δεν τους έχετε ήδη δει, μόλις τους ανακαλύψατε.
Οι πέντε ηθοποιοί φωτογραφίζονται ως meta-dante στον μαγικό χώρο του Noah στο Πάρκο Ελευθερίας (δίπλα από το Μέγαρο Μουσικής) φορώντας δημιουργίες των Mi-Ro από την ολοκαίνουργια συλλογή τους. Το σχεδιαστικό δίδυμο οραματίστηκε τον άνδρα του 2023 να επιλέγει αυστηρές φόρμες που τολμά να εμπλουτίσει με απόλυτα σύγχρονες αναφορές. Πυροτεχνήματα λάμψης μοιάζει να κυλούν στο σώμα σαν δροσερές σταγόνες νερό -εν μέσω καύσωνα-, ιριδίζουσες αποχρώσεις πάνω στο λευκό και το μαύρο αιχμαλωτίζουν το φως. Και επειδή μιλάμε για ζεν-πρεμιέ, ένας όρος που έχει να κάνει με την νεότητα (jeune) και την ομορφιά, οι νεαροί πρωταγωνιστές αναδεικνύουν ιδανικά το όραμα των Mi-Ro. Σε αυτό βοήθησε και το slick look από την υπέροχη ομάδα του Ilias & Staff.
Λάμπρος Κωνσταντέας
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ηλιούπολη, εκεί όπου μένει και τώρα. Είναι ο μεσαίος από τρία αγόρια. Oδηγεί αυτοκίνητο, βγαίνει στο κέντρο αλλά δεν έχει καλύτερο από την έξοδο στην γειτονιά με τους παιδικούς του φίλους. Δεν έχει τατουάζ, ζει με την μαύρη γάτα του την Βαλεριάνα, και λέει πως είναι τυχερός που ζει σε μια γειτονιά πολύ ενεργή με τους αδέσποτους τετράποδους φίλους (βοηθάει σε ομάδες και βάζει νερό για τα αδέσποτα γατιά).
Νιώθει πως τα ρούχα είναι σαν την μουσική, δεν θα διαλέξει ένα είδος, αλλά κάθε στιγμή έχει την μουσική της. Φοράει εδώ και χρόνια το άρωμα Eros του οίκου Vercase, ενώ έχει εξάρτηση από την Ερμιόνη, εκεί όπου υπάρχει το οικογενειακό εξοχικό. Συχνά σκέφτεται πως ποτέ δεν ζηλεύει ταξίδια το καλοκαίρι, καθώς έχει δεδομένο το εξοχικό του – το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι «ήλιος και θάλασαα».
Το θέατρο για τον Λάμπρο ξεκίνησε ως ένα δημιουργικό πείραμα, μέσω μιας σχολικής ομάδας. Εκεί όμως γεννήθηκε ένας κεραυνοβόλος έρωτας που βαθμιαία έγινε συνειδητή ανάγκη. Έδωσε εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και ο έρωτας ήρθε για να μείνει – όπως συνηθίζει να λέει. Στο Εθνικό, ως επαγγελματία ηθοποιό, τον είδαμε στο «Φεγγάρι από χαρτί» των Παπαθανασίου-Ρέππα, μια παράσταση που «κόπηκε» δύο φορές από τις 2 καραντίνες, στον «Πρίγκηπα και Φτωχό», στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» του Θάνου Παπακωνσταντίνου, βασισμένος στο ποίημα του Διονύσιου Σολωμού. Πέρσι τέτοια εποχή, ήταν στην Επίδαυρο με τον «Αίαντα», ενώ τον περασμένο χειμώνα τον είδαμε στο αριστούργημα «Το ξύπνημα της Άνοιξης» στην εφηβική σκηνή. Παράλληλα έχει κάνει κάποιες ταινίες μικρού μήκους ενώ η πρώτη του τηλεοπτική εμπειρία έγινε με τη συμμετοχή του στις «Άγριες Μέλισσες». Ακολούθησε ο «Όρκος» στην ΕΡΤ1 όπου η προβολή του στο ERTflix έκανε ρεκόρ προβολής. Για τον χειμώνα που έρχεται, παραμένει στον ANT1, και μπαίνει στους «Παγιδευμένους» με έναν ρόλο-κλειδί, ενώ θεατρικά θα τον δούμε στο υπερ-συγκινητικό «Da» στο θέατρο Ιλίσια, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, με τον Γρηγόρη Βαλτινό.
Ονειρεύεται να παίξει σε έργα του Σάμιουελ Μπέκετ ενώ ταυτόχρονα θα ήθελε να συμμετέχει σε ταινίες ταξιδεύοντας και να γνωρίζει καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο– ίσως στα τρελά του όνειρα να συναντήσει σκηνοθέτες που τον εμπνέουν (Τζιμ Τζάρμους, Μάικλ Χάνεκε, Γουές Άντερσον, Λούκα Γκουαντανίνο κ.α). Υποθετικά θα ήθελε να πιεί καφέ με τον Μάρλον Μπράντο και να μιλούσαν για ώρες καθώς ο Μπράντο είναι πρωτοπόρος και γιατί πήρε μια μέθοδο και έφερε μια καινούρια ματιά στην υποκριτική, όπως λέει ο νεαρός ηθοποιός.
Δημήτρης Τσίκλης
Το τηλεοπτικό κοινό τον γνώρισε στις «Άγριες Μέλισσες» και την επόμενη χρονιά τον είδαμε στην «Στοργή». Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Δήλος – Δήμητρα Χατούπη», έχει παίξει σε αρκετές παραστάσεις τα 8 τελευταία χρόνια: «Το Τενεκεδένιο Ταμπούρλο» (2018), «Η Τραγωδία του Βασιλιά Ριχάρδου Γ’», «Τριαντάφυλλο στο στήθος» (2019), «Λευκό Δωμάτιο» (2021), ενώ πέρσι πρωταγωνίστησε δίπλα στην Κατερίνα Διδασκάλου στο συγκινητικό «Χελιδόνι» στο θέατρο Μουσούρη. Στα highlights της καριέρας του βάζει την όπερα «Μια τόσον ωραία και τόσο νόμιμος υπόθεσις: Αϊτή / Ελλάδα 1821» με την Λυδία Κονιόρδου στην Εθνική Λυρική Σκηνή, την παράσταση του «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη που παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, αλλά και τον «Ιππόλυτο» δίπλα στην Μίνα Αδαμάκη, με τον οποίο ταξίδεψε μέχρι την Σουδία όπου και παρουσιάστηκε η παράσταση. Τον Σεπτέμβριο κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Δράμας η ταινία του Σταύρου Κωστόπουλου, «Διάλεξε χέρι», όπου πρωταγωνιστεί, ενώ από Οκτώβριο, θα παίζει στο εμβληματικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», με την Φιλαρέτη Κομνηνού, ενώ στην τηλεόραση θα τον δούμε στην «Μουρμούρα» ως guest, αλλά και στην «Παραλία».
Ζει στα Εξάρχεια τα οποία δεν αλλάζει με τίποτα, οδηγεί την «κίτρινη θύελλα» (έτσι ονομάζει το μικρό αυτοκίνητό του), και κατά συνέπεια λατρεύει να βγαίνει στα μπαράκια των Εξαρχείων μέχρι το πρωί. Το αγαπημένεο του βιβλίο είναι «Γράμματα σε έναν νέο ποιητή» του Ρίλκε, δεν παραλείπει ποτέ να πηγαίνει στην Σίφνο, ενώ έχει χόμπι να ζωγραφίζει και προσπαθεί να κάνει κεραμική. Όταν είναι ερωτευμένος, η βόλτα του θα είναι στον λόφο Στρέφη ή θα χαθεί μέσα στα στενά της Πλάκας, ενώ εύχεται πως το κτήριο που θα ήθελε να υπήρχει για πάντα είναι το Εθνικό Θέατρο, καθώς δεν είναι ένα απλό κτήριο, αλλά είναι η κουλτούρα και η ιστορία μας.
Ονειρεύεται μια ζωή αυθόρμητη, με καλή ενέργεια, ωραίους ανθρώπους, ωραίες συνεργασίες και δουλειές που θα συμβάλλουν στην μετατόπιση αυτής της κοινωνίας προς κάτι πιο φωτεινό.
Γιώργος Γιαννάκης
Είναι εκείνος που έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους ξένους και κορυφαίους σκηνοθέτες: με τον Bob Wilson στον Otello» στην Λυρική, με τον Romeo Castellucci στο Bros» στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, με την Katie Mitchel στην Lucia di Lammermoor», πάλι στη Λυρική. Απόφοιτος της δραματικής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, συνεχίζει τις σπουδές του στην Κλασσική Μουσική στο Ωδείο Αθηνών. Έχει κάνει σεμινάρια με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, τον Άρη Μπινιάρη, τον Σίμο Κακάλα, και έχει παίζει στη σειρά της ΕΡΤ1 «Η ζωή εν τάφω» του Στρατή Μυριβίλη, και έχει κάνει μια ταινία «Ανέφικτη ενότητα» του Κώστα Στάθη.
Γεννήθηκε πριν 29 χρόνια στην Βόρεια Εύβοια, όπου ζει η οικογένειά του. Είναι Τοξότης, έχει ένα τατουάζ στο πόδι, φοράει 2 χρυσά σκουλαρίκια (ένα σε κάθε αυτί), μένει στο Παγκράτι, λατρεύει το κέντρο, πάει γυμναστήριο, λατρεύει την ιππασία, το αγαπημένο του χρώμα είναι -με διαφορά- το μπλε, έχει μια γάτα, τον Μπαγκίρα (σ.σ. ο πάνθηρας του Μόγλη), ενώ δεν ξεχνά ποτέ τα συναισθήματα που ένιωσε όταν διάβασε το «Το δέντρο που έδινε».
Ονειρεύεται να παίξει στις «Βάκχες» του Ευριπίδη.
Δημήτρης Αριανούτσος
«Μην ψαρώνεις», «Παράνομη αγάπη», «Ψέμματα», υποδύθηκε τον Γιάννη Ρίτσο στο ντοκιμαντέρ «Η γενιά του ’30” στο Cosmote history και «Το βραχιόλι της φωτιάς» είναι οι μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες που έχετε δει τον Δημήτρη. Φαίνεται πως το σερί των επιτυχιών θα συμπληρώσει από Σεπτέμβριο «Το προξενιό της Ιουλίας» αλλά και η «Έρημη χώρα» στο ΕΡΤflix.
Με καταγωγή από την Πάρο, ο 27χρονος ηθοποιός έχει τις περισσότερες αιγαιοπελαγίτικες εικόνες για να φωτογραφίζει – αυτό είναι το χόμπι του από μικρός. Ήρθε στην Αθήνα καθώς πέρασε στη Γραφιστική στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής (αν και ήθελε να περάσει στην Αρχιτεκτονική), αλλά γρήγορα κατάλαβε πως ο δρόμος του ήταν η υποκριτική.
Ονειρεύεται να παίζει ρόλους διαφορετικούς ο ένας από τον άλλον, όπου ο κάθε ένας να μεταδίδει συναισθήματα προς το κοινό. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξε να κάνει αυτή την δουλειά. Αισθάνεται πάρα πολύ τυχερός που έπαιξε δίπλα στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, για την οποία λέει πως είναι μια συνεργάτης δοτική, πάντα κοντά στους νέους ηθοποιούς, όπως και ο Νίκος Ψαρράς.
Είναι Λέων με ωροσκόπο Παρθένο, έχει ένα σκυλάκι στην Πάρο, την Λώρα, αγαπημένη του παραλία είναι ο Καλόγερος στην Πάρο (πού αλλού;), αποφεύγει στην διατροφή του τα γαλακτομικά και το χοιρινό, αλλάζει τις κολώνιες σαν τα πουκάμισα, οδηγεί αυτοκίνητο, λατρεύει να κάνει με τα πόδια την διαδρομή Θησείο-Πλάκα-Ακρόπολη.
Μια από τις αγαπημένες του ασχολίες είναι να σχεδιάσει γραμμικά, γεωμετρικά σχέδια με πολλές λεπτομέρειες – με πρωταγωνιστές πολύχρωμα ζώα. Αργότερα, όταν θα έχει κάνει έναν ικανοποιητικό αριθμό έργων, ίσως και να οργανώσει μια έκθεση.
Τον χειμώνα, θα τον δούμε στο Θέατρον του Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος στην παράσταση του Πέτρου Ζούλια «Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας» δίπλα στην Νένα Μεντή, μια συνάντηση για την οποία ανυπομονεί! Όπως και για τις διακοπές του στην Πάρο…
Χρήστος Κραγιόπουλος
Η πρώτη του δουλειά ήταν η «Φιλονικία» του Μαριβό με τον Πάνο Δελινικόπουλο στη Θεσσαλονίκη. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στην Κατερίνη και επέστρεψε στην συμπρωτεύουσα για να σπουδάσει στο Κ.Θ.Β.Ε. Αποφοιτώντας, κατεβαίνει στην Αθήνα, όπου τον περιμένει το Εθνικό: «Hotel Éternité» του Γιάννη Καλαβριανού, και ακολουθεί η πρώτη του Επίδαυρος με τους «Ιχνευτεύς» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού, και οι «Κομμώτριες», πάλι με τον Μαρμαρινό. Την θεατρική χρονιά που μόλις ολοκληρώθηκε, τον είδαμε στο «Ξύπνημα της Άνοιξης» και στις «Ιστορίες για να μην κοιμάσαι» στην εφηβική σκηνή του Εθνικού, ενώ στην τηλεόραση τον πρωτοείδαμε, στο «Μια νύχτα του Αυγούστου» στην ΕΡΤ1, την συνέχεια από το «Νησί.
Μόλις έγινε 31. Η πρώτη σκέψη που έκανε όταν πρωτοαντίκρυσε την Αθήνα ήταν «χάος», αλλά στην πορεία την αγάπησε την πόλη. Μένει στο Παγκράτι, έχει δύο αδέλφια, που ασχολούνται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, έχει μια γάτα τον Χαντράκο που βρήκε σε ένα χωριό της Τήνου. Το αγαπημένο του φαγητό είναι μακαρόνια με κιμά, δεν μπορεί να φάει -με τίποτα- τυρί, το άρωμα που φοράει είναι το καλοκαίρι είναι το Philosykos της Diptyque, το βιβλίο που διαβάζει τώρα είναι οι «Γάμοι του Κάδμου και της Αρμονίας», αλλά ο αγαπημένος του συγγραφέας είναι ο Ντοστογιέφσκι (κυρίως χάρη στο «Έγκλημα και Τιμωρία») και ο Όμηρος.
Μια βόλτα που έκανε και εκτίμησε είναι στον Υμηττό, δεν είναι «φίλος» του αλκοόλ αλλά στις μέρες καύσωνα θα πιει μια μπίρα ή ένα τζιν-τόνικ στα μπαράκια της πλατείας Βαρνάβα στο Παγκράτι, ενώ από τις πιο ωραίες ταινίες που έχει δει είναι το «Πάρις-Τέξας» – ενώ από ελληνικές, η «Μικρά Αγγλία» του Παντελή Βούλγαρη.
Λατρεύει την Ρένα Βλαχόπουλου -έχει δει όλες της τις ταινίες.
.
Με τον Γιώργο Καλφαμανώλη!
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Ευχαριστούμε τους Mi-Ro (Ηροδότου 31, Κολωνάκι, www.mi-ro.gr), τον Δημήτρη Μαστρόκαλο και τον Γιάννη Ράπτη, και τον Γιώργο Μπουκουβάλα, για την διάθεση των δημιουργιών τους, τους ανθρώπους του Noah Athens (Πάρκο Ελευθερίας, Μέγαρο Μουσικής, instagram: @noah.athens) για την υπέροχη φιλοξενία, τον Ηλία Καραχάλιο και την ομάδα του Ilias & Staff (Αγ. Τρύφωνος 12, Κηφισιά, www.iliasandstaff.com) για την φροντίδα.