Ριχάρδος ΙΙΙ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Είδα τον Ριχάρδο ΙΙΙ που ανεβάζει φέτος ο Τάκης Τζαμαργιάς στην επίσημη πρεμιέρα της Τετάρτης και θέλω να σας πω 3 πολύ συγκεκριμένα πράγματα:

1^ον: Ο Τάκης Τζαμαργιάς είναι ένας σκηνοθέτης που εκτιμώ βαθειά, ξέρω πώς δουλεύει, πόσο δουλεύει με τους ηθοποιούς του και δεν αφήνει τίποτα εκτεθειμένο στο αδίστακτο μάτι του κοινού, τουλάχιστον τίποτα σοβαρό. Και ευτυχώς, μέσα από τις δουλειές του, δεν με έχει απογοητεύσει καθόλου μέχρι τώρα. Ο Τάκης έχει σπουδάσει και παιδαγωγικά εκτός από θέατρο, έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Θέατρο, με το Εθνικό της Κύπρου, έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά –στα ζόρικα χρόνια του- και παραμένει ένας καλλιτεχνικά ανήσυχος τύπος, που πάντα παρουσιάζει σύγχρονα πράγματα (δείτε και το Συγγνώμη στο θέατρο Σταθμός και θα καταλάβετε)!

2^ον: Ο δικός του Ριχάρδος είναι ο δεύτερος της χρονιάς που βλέπουμε, μετά από εκείνον του Χουβαρδά. Είδαμε το ίδιο έργο, άλλη παράσταση. Η έκπληξη ξεκινά από την πρωταγωνίστρια, την Καίτη Κωνσταντίνου που υποδύεται τον προδομένο από τη φύση, τον σακάτη, τον κουτσό, τον πάντα και παντού ιντριγκαδόρο και σκληρό πρίγκιπα της Αγγλίας που στήνει παγίδες και σπέρνει ζιζάνια, σκοτώνει ανελέητα άντρες, γυναίκες και παιδιά, εχθρούς, φίλους και συγγενείς, όλα για να κατακτήσει τον πολυπόθητο θρόνο – και τον κατακτά! «Ένα άλογο… ένα άλογο… Όλο ο βασίλειό μου, για ένα άλογο…» Η εμβληματική Σωσώ από τα Εγκλήματα δεν μένει σε αυτή την παράσταση – μόνο κάποιες ατάκες που άνετα θα μπορούσε να τις πει και η Σωσώ! Η Κωνσταντίνου υποδύεται αυτόν τον ψυχολογικά τραυματισμένο πρίγκιπα –που θέλει να γίνει Βασιλιάς μήπως και ξεχάσει την σωματική του μιζέρια- άφυλα, ξεχνάς ότι είναι γυναίκα ή άνδρας, είναι ο Ριχάρδος. (Στην cover photo o Τάκης Τζαμαργιάς, η Καίτη Κωνσταντίνου και ο Δούκας του Μπάκιγχαμ Αλεξάνδρος Μαυρόπουλος). Και έχει δίπλα της, έναν υπέροχο θίασο: Την βασίλισσα Ελισάβετ και την Λαίδη Άννα υποδύονται αντίστοιχα η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη και η Πηνελόπη Τσιλίκα. Τους υπόλοιπους ρόλους ερμηνεύουν οι Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Θωμάς Γκαγκάς, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, και Μιχάλης Μουλακάκης. Θα ξεχωρίσω τον Αλέξανδρο Μαυρόπουλο και τον Κωνσταντίνο Γαβαλά, χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν. Γύρω από τον Ριχάρδο σε ομόκεντρους κύκλους τα 14 πρόσωπα της σαιξπηρικής τραγωδίας γίνονται συνεργοί του και θύματα στην πορεία ανέλιξής του στο θρόνο! Τα σκηνικά και κουστούμια είναι της Ελένης Μανωλοπούλου, οι φωτισμοί έχουν σχεδιαστεί από τον Αλέκο Αναστασίου και η μουσική φέρει την υπογραφή του Κώστα Βόμβολου. Η παράσταση αναδεικνύει το ζοφερό τοπίο του έργου μετατρέποντας το χώρο της σκηνής σε σύγχρονο σφαγείο με την αισθητική steampunk, με στόχο να γεφυρώσει την σαιξπηρική εποχή, την εποχή της ποιητικής μετάφρασης του Κ. Καρθαίου με τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα του σήμερα.

Ο Τάκης λοιπόν είχε έμπνευση σε αυτή την παράσταση: Δημιούργησε μοτίβο αλά αρχαία τραγωδία, όπου δεν βλέπουμε φόνο επί σκηνής, και τοποθετεί όλες τις στυγερές δολοφονίες του Ριχάρδου να λαμβάνουν χώρα σε ένα τραμποτσέτο –ασανσέρ, όπου μπαίνει το «θύμα» και κατεβαίνοντας γίνεται η δολοφονία. Επίσης τα άχρηστα αντικείμενα κάθε προηγούμενης σκηνής, «πετιούνται» σε έναν κάδο ανακύκλωσης κάπου στο βάθος του σκηνικού (οικολογική συνείδηση), ενώ κάνει το κοινό συνένοχό του Ριχάρδου, μέχρι που ο Βασιλιάς Ριχάρδος δίνει μια φωτογραφική μηχανή σε κάποιον από το κοινό, σε αυτή την παράσταση, η Ελένη Ράντου έβγαλε την φωτογραφία της βραδιάς! Η παράσταση είναι γρήγορη – αν και 2,5 ώρες- και έχει ρυθμό, είναι σκοτεινή αλλά ατμοσφαιρική και έχει μια ντισκομπάλα- νεκροκεφαλή στο ρόλο της Μαργαρίτας – είναι ο πιο διαδεδομένος σαιξπηρικός ήρωας που επιδέχεται –σε κάθε ανέβασμα του έργο παγκοσμίως- τα περισσότερα «πειράγματα» (σε πρόσφατη παράσταση στο Βερολίνο την Μαργαρίτα υποδύθηκε ένας άνδρας).

Ο Τάκης Τζαμαργιάς με τον Ρένο Ρώτα και τον Αργύρη Πανταζάρα στην πρώτη του κοσμική εμφάνιση μετά την νίκη του με το Βραβείο Χορν (όχι, δεν φορούσε τον σταυρό του σπουδαίου ηθοποιού!)

3^ον: Η πρεμιέρα ήταν –σαν κοσμικό/καλλιτεχνικό γεγονός- εξαιρετική! Είχε καλλιτεχνικό κόσμο, πολλούς ηθοποιούς, ακριβοθώρητες παρουσίες: