Νέες κυκλοφορίες ή λίγο παλιότερα, τα περισσότερα εκ των οποίων τα έχω διαβάσει, άλλα είναι στο άμεσο πλάνο και άλλα μου τα έχουν προτείνει φίλοι, μυθιστορήματα Ελλήνων ή ξένων συγγραφέων, τα παρακάτω βιβλία -και γενικά τα βιβλία- είναι ιδανικά για δώρα! Είτε βρίσκονται στην λίστα για να τα αγοράσω είτε βρίσκονται στο γραφείο μου (ποτέ όμως τσακισμένα, πάντα κάνω τουλάχιστον δυο λεπτά μέχρι να βρώ που ήμουν – εκτός αν διαβάσω κάποιο “μονορούφι”), αυτά είναι μερικά από όσα έχω ξεχωρίσει και αγαπήσει. Σε περίπτωση που δεν έχετε ολοκληρώσει τις πασχαλινές σας αγορές, ιδού οι προτάσεις του Mr-Green:
Ξεκινάω με ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, εκείνο του γαλλοαλγερινού Γκενασιά. Ένα ταξίδι στο Παρίσι στην κρίσιμη εποχή της Αλγερινής επανάστασης (1959-64), εποχή κρίσιμη και για όλη την -Ανατολική και Δυτική- Ευρώπη (με την ανέγερση του τείχους του Βερολίνου το 1961 να σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη του ψυχρού πολέμου), αλλά περισσότερο μια περιήγηση στον πολιτικό και πνευματικό κόσμο της πόλης των Φώτων, είναι για τον αναγνώστη αυτό το εμπνευσμένο μυθιστόρημα του Γκενασιά. Μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο μάς βάζει μέσα στη «Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων», μια μυστική σκακιστική λέσχη κρυμμένη πίσω από την πράσινη κουρτίνα του μπιστρό «Balto», στέκι του Σαρτρ και του Κεσέλ, όπου μαζεύονται οι εμιγκρέδες, λογής λογής εξόριστοι από τις ανατολικές χώρες. Συγκλονιστικό!!
Το “σοφό παιδί” Χρήστος Χωμενίδης έγραψε ένα ακόμα υπέροχο βιβλίο, αυτή την φορά για τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο που ακολούθησε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδοµήντα ηµερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –στη διάρκεια της Κατοχής και του Εµφυλίου– η οικογένειά του κόπηκε στα δύο, όµως εκείνο δεν έπαψε στιγµή να αγαπάει κανέναν τους.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –όταν γεννήθηκε– ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και –όταν µεγάλωσε– έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας µην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανοµία. Κλεισµένο σε ένα σπίτι, µε ψεύτικο όνοµα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.
Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.
Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η µάνα µου. (Αυτό όµως έχει τη λιγότερη σηµασία.)
Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσµο µε ένα βαρύ φορτίο στους ώµους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όµως το αφήνουν να τα λυγίσει.
Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα.
Για όσους αγαπούν την τέχνη – αλλά και την ιστορία της:
Η τρικυμιώδης ζωή της Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ σε μια από τις πιο συναρπαστικές βιογραφίες που γράφτηκαν ποτέ.- Πόσους συζύγους είχατε, κυρία Γκούγκενχαϊμ;- Εννοείτε δικούς μου ή άλλων γυναικών; Σ’ όλη την πολυτάραχη ζωή της (1898-1979), η Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ υπήρξε η αρχετυπική «celebrity»: το κουτσομπολιό δεν την εγκατέλειψε ποτέ – ούτε τα κακεντρεχή σχόλια. Ήταν μια «ανδροφάγος» αράχνη, που δεν γνώρισε ποτέ την ευτυχία, αλλά περιορίστηκε να εξαγοράζει τους πολυάριθμους εραστές της. Ήταν μια ανώριμη γυναίκα που δεν συνήλθε ποτέ από τον πνιγμό του πατέρα της στο ναυάγιο του «Τιτανικού» και δεν έπαψε να τον αναζητεί – μάταια, αλίμονο! – στο πρόσωπο όλων των ανδρών με τους οποίους σχετίστηκε. Ήταν μια άστοργη μητέρα που δεν κατάφερε να αποτρέψει την αυτοκτονία της κόρης της το 1967. Ήταν μια εκκεντρική πλούσια κληρονόμος με μόνο προσόν ένα αλάθητο ένστικτο για τη σύγχρονη τέχνη. Όμως τι ένστικτο! Και μόνο γι’ αυτό, η Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ θα έπρεπε να μνημονεύεται εις τον αιώνα. Η διαδρομή μέσα από την οποία έγινε μια από τις σημαντικότερες συλλέκτριες σύγχρονης τέχνης, ισόβιος υποστηρικτής και μαικήνας της, είναι το θέμα της ολοζώντανης και συναρπαστικής βιογραφίας του Αντόν Γκιλ.
8 Νοεμβρίου 2011. Ο Αλέξανδρος Σάντσας ή Αλεκίνος δίνει τέλος στη ζωή του διχάζοντας μια ολόκληρη χώρα που βρίσκεται ήδη σε κρίση. Ο Μάνος Πιερίδης, μέλος μιας παρέας στην οποία ανήκε ο αυτόχειρας, αναθυμάται στιγμές από την κοινή τους ζωή στη δεκαετία του ενενήντα. Η μνήμη του ψηλαφεί τα ανέμελα χρόνια της νιότης, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του για την Έλια, τη νεαρή δασκάλα χορού, την πολυκύμαντη φιλία του με τον Σέργιο. Μέσα από μικρά και μεγάλα επεισόδια που οδηγούν στο σήμερα αναδεικνύεται το ψηφιδωτό χαρακτήρων ενός λαού που χόρεψε στον ρυθμό των ψευδαισθήσεων προτού βυθιστεί σε μια απρόσμενη περιπέτεια.
Ένα μυθιστόρημα για τη δοκιμασία της ζωής και του έρωτα με φόντο την πολύκροτη κρίση.
Μια ανώνυμη νεαρή γυναίκα δολοφονείται σε ένα κακόφημο ξενοδοχείο, με τα χαρακτηριστικά του προσώπου και τα αποτυπώματά της να έχουν αλλοιωθεί από οξύ. Ένας πατέρας αποκεφαλίζεται δημόσια κάτω από τον καυτό ήλιο της Σαουδικής Αραβίας. Ένας διαβόητος Σύρος βιοτεχνολόγος βρίσκεται δίχως μάτια σε μια χωματερή της Δαμασκού. Ανθρώπινα αποκαΐδια πάνω σε μια βουνοπλαγιά στο Αφγανιστάν.
Μια συνωμοσία για το μεγαλύτερο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Ένα μονοπάτι ενώνει όλες τις κουκκίδες. Και μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να το διασχίσει.
Ο Προσκυνητής (I am Pilgrim στα Αγγλικά), έχει πάρει τα κρατικά βραβεία Αγγλίας και Ολλανδίας για καλύτερο αστυνομικό βιβλίο της χρονιάς και είναι υποψήφιο για το βραβείο καλύτερου θρίλερ του περιοδικού Deadly Pleasures. Ήταν στις λίστες του Amazon, του GoodReads, των New York Times, του Publisher’s Weekly, του Booklist, της Kirkus, της Huffington Post με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς. Επίσης έχει γίνει best seller όπου κι αν έχει κυκλοφορήσει. Έχει 4,2 αστέρια στο GoodReads μετά από 20.000 κριτικές αναγνωστών και 4,6 στο Amazon μετά από 6.000 κριτικές. Το βιβλίο κυκλοφορεί συνολικά σε 28 χώρες.
Από τις πιο αγαπημένες μου, Λένα Διβάνη!
Αγάπη μου, σ’ τ’ ορκίζομαι, δεν έχω ιδέα πώς έγινε αυτό. Εγώ πήγαινα κάθε μέρα στη δουλειά μου. (Εντάξει, όχι και κάθε μέρα· τις Παρασκευές την κοπανούσα για να φτάσω νωρίς στο Σούνιο – ποιος πάει παρασκευιάτικα στην εφορία άλλωστε;) Είχα μόνο ένα αυτοκίνητο. (Το Smartάκι που πήρα για να παρκάρω εύκολα στο κέντρο δε μετράει· ούτε του παιδιού το Μini που το πήραμε μεταχειρισμένο.) Δεν πήρα δάνειο παρά μόνο όταν έπρεπε να αγοράσω το διαμέρισμα στη Φιλοθέη. (Και μη μου πεις τι δουλειά είχαμε εμείς οι Κορυδαλλιώτες στη Φιλοθέη – δηλαδή μόνο οι πλούσιοι έχουν ψυχή;) Σαν εφοριακός δεν έκλεψα ποτέ την εφορία. (Έκλεβα μόνο από τα κλεφτρόνια τους φορολογούμενους, που δεν ήθελαν να φορολογηθούν – δηλαδή εθνικό έργο έκανα αν το καλοσκεφτείς.) Και ψήφιζα πάντα συνειδητά: απαιτούσα έργα, όχι μόνο λόγια. Θα τη διορίσεις τη Μαιρούλα μου, που είναι πτυχιούχος Παντείου; Θα την πάρεις την ψήφο μου. Εγώ στηρίζω τους πολιτικούς που στηρίζουν τη νεολαία. Γιατί στο καλό έχει πέσει τώρα η νεολαία να με φάει;
To παζλ της Ελλάδας, την εποχή που έπαιρνε την κατηφόρα ανηφορίζοντας, μέσα από τις σημειώσεις μιας… πτωχευμένης!
Οι Αγριόκυκνοι της Γιουνγκ Τσανγκ συνδυάζουν τις προσωπικές αναμνήσεις της συγγραφέως από την Κίνα, όπου πέρασε τα πρώτα 26 χρόνια της ζωής της, με τις προφορικές αφηγήσεις της μητέρας της, οι οποίες καλύπτουν 60 απομαγνητοφωνημένες ώρες. Η συγγραφέας περιγράφει τις φοβερές ανακρίσεις στις οποίες υπέβαλαν την μητέρα της ως ύποπτη για αντεπαναστατική δράση. Πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο-μαρτυρία το οποίο καταγράφει τη ζωή τριών γενεών Κινέζων γυναικών πριν και μετά την Πολιτιστική Επανάσταση του Μάο, ξεκινώντας με την αφήγηση της γιαγιάς της συγγραφέως, που έζησε τις αγωνίες της φεουδαρχικής εποχής, όταν ακόμη συνέθλιβαν τα πόδια των γυναικών. Η γιαγιά δόθηκε παλλακίδα σ` έναν στρατηγό, το έσκασε με την μικρή της κόρη και παντρεύτηκε έναν γιατρό. Η κόρη αυτή, η μητέρα της Γιουνγκ Τσανγκ, κατέλαβε, όπως και ο σύζυγός της, υψηλά αξιώματα επί Μάο. Αργότερα βασανίστηκαν και οι δύο και στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας. Κι εδώ ακριβώς είναι που οφείλεται η πρωτοφανής επιτυχία του βιβλίου: στο ότι εγείρει έντονα τα συναισθήματα του αναγνώστη -οίκτο και φόβο και συμπάθεια- με αφορμή μια οικογενειακή ιστορία που αποτελεί ταυτόχρονα την σύγχρονη ιστορία μιας τεράστιας χώρας.
*** Κατά την φίλη μου Ιωάννα, ένα από τα συγκλονιστικότερα βιβλία που έχει διαβάσει (και πιστέψτε με, έχει διαβάσει πάρα πολλά…)
Άρτα 1854, Οθωμανοκρατία. Δυο αγόρια, που μέλλει να γίνουν αδελφικοί φίλοι, γεννιούνται την ίδια νύχτα, ο Λιόντος και ο Nετζίπ. Το μυθιστόρημα παρακολουθεί διαδοχικά και από τη σκοπιά του καθενός τη ζωή τους σε ήρεμους χρόνους, αλλά και σε καιρούς εντάσεων και επαναστάσεων, αναπαριστώντας με μοναδικό τρόπο μια ολόκληρη εποχή.
Αλληλοδιδακτικό σχολείο, παιγνιώδεις φάρσες στον διά βίου ορκισμένο εχθρό τους Φάσγανο, οι δίδυμοι Εβραίοι Γιοσέφ και Μεναχέμ, ο έρωτας που και για τους δύο φίλους θα έχει απρόσμενη εξέλιξη, οι μορφές των δύο μανάδων της Αγνής και της Σαφιγιέ, η κοσμοπολίτισσα Αναστασία, χοροεσπερίδες, Καφέ Αμάν, πετροπόλεμος, Ραμαζάνι, χαμάμ, τούρκικος Καραγκιόζης, πορνεία, αφορισμοί, κολίγοι, τσιφλικάδες, μάγκες της εποχής, εθνικισμός και μισαλλοδοξία, πλούτος και εξαθλίωση, γλυκιά και πικρή ζωή. Όλα έχουν θέση στο ιμαρέτ του Θεού, όπως λέει ο παππούς Ισμαήλ, ο θυμόσοφος, ανθρωπιστής και προεξάρχων του χορού των ηρώων, που καταδικάζει με σκωπτικό τρόπο την ανθρώπινη ματαιοδοξία και τις μικροπρεπείς συμπεριφορές.
Στη σκιά του ρολογιού που χτυπά τις οθωμανικές ώρες, Έλληνες, Οθωμανοί και Εβραίοι καταφέρνουν, σε πείσμα των όποιων εξουσιών απεργάζονται τη διχόνοια και παρά τις διαφορές τους να συνυπάρξουν, να ονειρεύονται, να ελπίζουν, να ερωτεύονται και να αναπτύξουν στέρεες σχέσεις φιλίας.
H επετειακή έκδοση, για τα πενήντα χρόνια του καινοτόμου διεθνούς μπεστ σέλερ, που έδειξε σε εκατομμύρια αναγνώστες πώς να κάνουν τη ζωή τους ενδιαφέρουσα και δημιουργική αναπτύσσοντας τις κρυμμένες τους δυνατότητες για Αγάπη.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν αγαπούν, είναι ανίκανοι να ανυψωθούν ως το μοναδικό επίπεδο που έχει πραγματικά σημασία: το επίπεδο της αγάπης που είναι συνυφασμένη με την ωριμότητα, την αυτογνωσία και το θάρρος. Όπως ισχύει και για κάθε άλλη τέχνη, έτσι και η τέχνη της αγάπης απαιτεί άσκηση και συγκέντρωση, όπως επίσης και αυθεντική διορατικότητα και κατανόηση.
Στο κλασικό αυτό βιβλίο, Η Τέχνη της Αγάπης, ο φημισμένος ψυχαναλυτής και κοινωνικός στοχαστής Έριχ Φρομ διερευνά την αγάπη απ’ όλες τις πλευρές και τις όψεις της – όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που είναι διαποτισμένη από τόσες παρανοήσεις και τόσες μεγάλες προσδοκίες, αλλά επίσης την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για τον Θεό.
Νο 1 Bestseller στους New York Times. Ανάμεσα στα καλύτερα βιβλία του Amazon για το 2014!
Η Χέτι Σκοτούρα Γκριμκέ, μια σκλάβα στο Τσάρλεστον των αρχών του 19ου αιώνα, διψά για ζωή πέρα από τους τοίχους που την κρατούν φυλακισμένη στην πλούσια οικία Γκριμκέ. Η κόρη της οικογένειας, η Σάρα, προικισμένη με ακόρεστο πνεύμα και επαναστατικές ιδέες, ξέρει από μικρή ότι προορίζεται να πετύχει κάτι σημαντικό στον κόσμο, αλλά την περιορίζουν οι απαγορεύσεις που επιβάλλονται στις γυναίκες. Η Εφεύρεση των Φτερών ακολουθεί τα αξιοθαύμαστα ταξίδια τους στη διάρκεια των επόμενων τριάντα πέντε χρόνων, καθώς και οι δύο διεκδικούν τη ζωή που επιθυμούν, επηρεάζοντας δραματικά η μία τη ζωή της άλλης και αναπτύσσοντας μια περίπλοκη σχέση που χαρακτηρίζεται από ενοχή, απείθεια, αποξένωση και τα δύσβατα μονοπάτια της αγάπης.
Ένα καταιγιστικό ψυχολογικό θρίλερ, στα χνάρια των επιτυχιών Το κορίτσι που εξαφανίστηκε και Αμνησία, με 1.000.000 αντίτυπα σε 2 μήνες, Νο 1 στα New York Times best sellers από την 1η εβδομάδα κυκλοφορίας, κυκλοφορεί σε 39 χώρες και γυρίζεται ταινία από την Dreamworks.
Η Ρέιτσελ παίρνει το ίδιο τρένο κάθε πρωί. Ξέρει ότι θα σταματήσει στον ίδιο σηματοδότη, την ίδια ώρα, και θα αντικρίσει τα ίδια σπίτια δίπλα στις ράγες. Αρχίζει, μάλιστα, να νιώθει οικεία με το ζευγάρι που ζει σ’ ένα από αυτά. «Τζες» και «Τζέισον» τους αποκαλεί. Η ζωή τους, στα δικά της μάτια, είναι τέλεια. Μακάρι να μπορούσε και η Ρέιτσελ να είναι τόσο ευτυχισμένη. Και μια μέρα βλέπει κάτι που τη σοκάρει. Κρατάει μόλις μία στιγμή μέχρι να ξεκινήσει και πάλι το τρένο, αλλά είναι αρκετό. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Τώρα η Ρέιτσελ έχει την ευκαιρία να γίνει μέρος της ζωής που παρακολουθούσε από μακριά. Τώρα ήρθε η ώρα να το καταλάβουν κι εκείνοι: είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κορίτσι του τρένου…
H Αγάπη, grande dame της ελληνικής λογοτεχνίας, βρίσκεται κατάκοιτη στο κρεβάτι της σ’ ένα μεγάλο αρχοντικό στα Μελίσσια. Στον ίδιο χώρο εμφανίζονται ένας μυστηριώδης βοηθός που επιμελείται την αυτοβιογραφία της, τα δύο της παιδιά, ο άντρας της κόρης της και μια παράξενη, γοητευτική κοπέλα. Κάποια στιγμή ένας πίνακας πάνω από το προσκεφάλι της Αγάπης ξυπνάει παλιές πληγές. Τι ζητάει το κάθε πρόσωπο; Ποιες είναι οι κρυφές προθέσεις του; Τι είναι αλήθεια και τι όχι; Πόσο καθορίζει το παρελθόν τη μοίρα των ανθρώπων; Με θεατρική ένταση και μέσα σε συγκρουσιακή συχνά ατμόσφαιρα, η «οικογενειακή γιορτή» εξελίσσεται απρόβλεπτα. Το δωμάτιο της Αγάπης μετατρέπεται σταδιακά από ένα σκηνικό που σιγοβράζει σε ένα θάλαμο που εκρήγνυται. Ένα βιβλίο για τη μνήμη και το πάθος, το τραύμα και την ασθένεια, το «αίμα» της οικογένειας και την ίδια την αφήγησή του.
Το βραβείο Πούλιτζερ 2014 στη Μυθοπλασία: Η Καρδερίνα είναι μια στοιχειωμένη οδύσσεια μέσα στη σύγχρονη Αμερική και ένα δράμα συναρπαστικής έντασης. Συνδυάζοντας απίστευτα ζωντανούς χαρακτήρες με συγκλονιστικό σασπένς, αποτελεί ένα εκπληκτικό, εθιστικό μεγαλούργημα – μια καθηλωτική ιστορία γύρω από την απώλεια και την προσκόλληση, την επιβίωση και την αυτο-επινόηση, αλλά και τα βαθύτερα μυστήρια του έρωτα, της ταυτότητας και του πεπρωμένου.
Στα δεκατρία του, ο Θίο Ντέκερ, γιος μιας αφοσιωμένης μητέρας και ενός ασυλλόγιστου, κατά κύριο λόγο απόντα πατέρα, επιζεί ως εκ θαύματος από ένα τραγικό συμβάν του ρημάζει τη ζωή.
Μόνος κι απροστάτευτος στη Νέα Υόρκη, τελικά θα βρει καταφύγιο στην οικογένεια ενός πλούσιου φίλου. Θαμπώνεται από το καινούριο του σπιτικό στη Λεωφόρο Παρκ, αγανακτεί με συμμαθητές που δεν ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν, βασανίζεται από μια αβάσταχτη νοσταλγία για τη μητέρα του και, όσο περνάει ο καιρός, αγκιστρώνεται σε αυτό που διατηρεί πιο έντονη τη θύμησή της: ένα μικρό, ανεξήγητα σαγηνευτικό πίνακα που τελικά παρασύρει τον Θίο στον υπόκοσμο και την παρανομία…
Πριν από δεκαπέντε περίπου χρόνια, εκδόθηκε ένα βιβλίο που κατόρθωσε, από τότε μέχρι σήμερα, να μεταμορφώσει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο τίτλος του: «Ο Μοναχός Που Πούλησε Τη Ferrari Του». Ο αναγνώστης δεν μπορεί παρά να νιώσει συγκλονισμένος από την ιστορία του Τζούλιαν Μαντλ, του πάμπλουτου μεγαλοδικηγόρου που είδε σε μια στιγμή την πορεία της ζωής του να ανατρέπεται και να οδηγείται ένα βήμα πριν το θάνατο. Ένα σχεδόν μοιραίο έμφραγμα στην αίθουσα του δικαστηρίου… Η συνταρακτική αυτή εμπειρία θα αποτελέσει την αφορμή για να εγκαταλείψει για πάντα τον υλικό κόσμο και να ταξιδέψει προς την Ανατολή αναζητώντας τον ουσιαστικό σκοπό της ζωής του…
Το βιβλίο του Robin Sharma «Ο Μοναχός Που Πούλησε Τη Ferrari Του» τυπώθηκε αρχικά σε λίγα αντίτυπα, πολύ σύντομα όμως σημείωσε τεράστια επιτυχία και έγινε ανάρπαστο. Μεταφράστηκε σε περισσότερες από εβδομήντα γλώσσες. Το μήνυμα του βιβλίου, αν και απλό, κρύβει μεγάλη δύναμη μέσα του γιατί είναι ένα μήνυμα ελπίδας και επιτυχίας. Σε αυτό άλλωστε οφείλεται και η επιτυχία του σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι μια παραβολή που εμπνέει, προσφέροντας όχι μόνο απαντήσεις σε κάποια από τα μεγάλα ερωτήματα της καθημερινής ζωής αλλά και πρακτικούς τρόπους που θα σας βοηθήσουν να κατακτήσετε εσωτερικό πλούτο, ζωντάνια, ευτυχία και εσωτερική γαλήνη, και να ζήσετε μια ζωή για την οποία θα είστε περήφανοι.
Ο ήρωας, δίχως µέλλον, τριγυρνά στη Χαλκίδα, στην Αθήνα, στον Άγιο Κωνσταντίνο…
Καταπιάνεται µε όποιο επάγγελµα µπορεί για να επιβιώσει- του αρκεί ένα κοµµάτι ψωµί και µια στέγη για να προστατευτεί από τη νύχτα και την καταιγίδα. Γίνεται λούστρος, λογιστής, ηθοποιός, πλανόδιος βιβλιοπώλης. Κάπως έτσι γνωρίζει τον συγγραφέα Γιάννη Σκαρίµπα, µε τον οποίο γίνονται αδερφικοί φίλοι. Κινητήριος δύναµη είναι γι’ αυτόν, όπως και για τον Σκαρίµπα, η αγάπη – η αγάπη για τα βιβλία και για την Αλίκη. Αναζητά τις αλήθειες που θα τον λυτρώσουν, περιπλανιέται – κυνηγάει τους ανέµους…
«Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει… τρέχει… ασυλλόγιστα στους γκρεµούς, που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά. Δε ρωτά τίποτα, µόνο τρέχει. Να πεις “όχι” στην αγάπη είναι σα να κατσουφιάζεις µπροστά σ’ ένα λουλούδι που ετοιµάζεται ν’ ανοίξει. Σα να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσµο».
«… Ο Λουντέµης έγραφε όπως ανάσαινε, δεν σταµατούσε ποτέ… Σχεδόν καθένα από τα βιβλία του είναι και µια µαρτυρία από τη µακρόχρονη οδύσσειά του στους χώρους της εξορίας – µέσα κι έξω από την Ελλάδα». Στρατής Τσίρκας
Στο νέο best seller του πολυμεταφρασμένου μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος John Verdon, ο παλαίμαχος επιθεωρητής Ντέιβ Γκάρνεϊ, που ήταν ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια μυστηριώδη υπόθεση: καλείται να υποστηρίξει την ενδεχόμενη αθωότητα μιας γυναίκας που έχει ήδη καταδικαστεί για το φόνο του συζύγου της –προικισμένου πολιτικού και υποψήφιου κυβερνήτη– που έπεσε νεκρός από σφαίρα άγνωστης προέλευσης την ώρα που εκφωνούσε τον επικήδειο στην ταφή της μητέρας του.
Αναζητώντας νέα στοιχεία στην υπόθεση, ο Γκάρνεϊ βρίσκεται μπλεγμένος σε μια σκοτεινή αναμέτρηση με έναν διεφθαρμένο ανακριτή της αστυνομίας, έναν ανησυχητικά φιλικό μεγαλομαφιόζο, μια νεαρή γυναίκα, συνώνυμο του πειρασμού, και με τον αλλόκοτο δολοφόνο με το παιδικό σουλούπι που του έχει χαρίσει το παρατσούκλι «Πίτερ Παν».
Μέσα από αναπάντεχες ανατροπές και καταιγιστική δράση, ο Γκάρνεϊ καταλήγει παγιδευμένος σε μια από τις πιο ζοφερές υποθέσεις της σταδιοδρομίας του – ένα μυστήριο αλλεπάλληλων φόνων, κάτω απ’ την επιφάνεια του οποίου κρύβεται η ανθρώπινη ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Κι όσο δηλητηριασμένο από ψέματα κι αν είναι το κουβάρι που πρέπει να ξεδιαλύνει, ο Γκάρνεϊ ανακαλύπτει ότι η αλήθεια ξεπερνά και την πιο σοκαριστική φαντασία.
Και η ταυτότητα του δολοφόνου, στον πυρήνα της υπόθεσης, αποδεικνύεται το μεγαλύτερο σοκ απ’ όλα…
«Αγαπητέ θεέ, Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους. »
Πρόκειται ουσιαστικά για τα γράμματα που στέλνει από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο Oscar σ’ ένα θεό που δεν πιστεύει (τουλάχιστον στην αρχή). Ο Oscar δεν σε κάνει ποτέ να τον λυπηθείς. Είναι πολύ δυνατός μέσα στην αρρώστια του.Σύντροφος του σ’ αυτή την μάχη είναι η θεία Ροζ (μόνο για τον Oscar , θεία). Μία άγνωστη ηλικιωμένη κυρία …εθελόντρια …., μια ροζ γιαγιά που κρατάει συντροφιά σε παιδάκια στο νοσοκομείο όταν δεν μπορούν οι γονείς τους. Το έργο το γνωρίσαμε στην Ελλάδα και μέσα από το θέατρο με τίτλο Όσκαρ (τελευταία, ο Δημήτρης Λιγνάδης με την Τζένη Ρουσσέα αλλά και η Άννα Φόνσου με την Τζέσυ Παπουτσή).
Και για τους μικρούς μας φίλους
Ο Νίκος και ο Θοδωρής. Ο θύτης και το θύμα. Το χτες και το σήμερα. Με φόντο ένα ιδιωτικό σχολείο ξετυλίγονται δυο προσωπικές αφηγήσεις νίκης και ήττας, χαράς και απόγνωσης, που διασταυρώνονται καθημερινά σε μια βάναυση ιστορία κακοποίησης, σ’ ένα διαρκή βασανισμό. Το bullying. Συμμαθητές και φίλοι, οικογένειες και καθηγητές γίνονται αργά ή γρήγορα μάρτυρες ακραίων συμπεριφορών. Ποιος θα αντιδράσει, πότε και πώς; Υπάρχει τρόπος διαφυγής από αυτή την κατάσταση; Και ποιοι τελικά ευθύνονται για τη διαιώνισή της;
Το νεανικό μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου Το ημερολόγιο ενός δειλού σκιαγραφεί με τον πιο παραστατικό τρόπο καθημερινές καταστάσεις τις οποίες βιώνουν όλο και περισσότερα παιδιά. Πρόκειται για μια κατάδυση στην ψυχολογία των εφήβων, μια εξερεύνηση των πιο σκοτεινών πτυχών του μυαλού τους και των συμπεριφορών τους. Ένα μυθιστόρημα γραμμένο με χιούμορ και πίκρα, που περιγράφει όνειρα και προδοσία, φιλίες κι εγκατάλειψη, αποδοχή και περιθωριοποίηση. Ένα βιβλίο που μιλά για όσα όλοι μας έχουμε νιώσει και σκεφτεί, αλλά ντρεπόμαστε να τα ομολογήσουμε.
* Το βιβλίο βρίσκεται στις βραχείες λίστες για τα βραβεία του ελληνικού τμήματος IBBY – Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και είναι υποψήφιο στην κατηγορία «Βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού / νεανικού βιβλίου».
“Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι τώρα που έχω γίνει και λίγο φίρμα με το πρώτο βιβλίο που μου έγραψε ο κύριος Μάνος –να ’ναι καλά ο άνθρωπος–, η Αφροδίτη, που είναι και η ωραία της τάξης, θα μου έδινε επιτέλους λίγη σημασία, ρε παιδί μου. Αλλά, δυστυχώς, τζίφος η υπόθεση. Αυτή, άμα δε γίνω μπεστ σέλερ στους New York Times στη χειρότερη, ούτε να με βλέπει δε θα θέλει. Είναι που έχει «χαμηλά στάνταρτς», που σας έλεγα και στο πρώτο βιβλίο. Άντε να δούμε μήπως καταφέρω τίποτα στο δεύτερο βιβλίο, το Αρχαία Ελλάδα, Έχεις Ταλέντο, μπας και το ρίξω το μωρό στο τέλος, γιατί, αν συνεχίσω έτσι –και κοντός και single–, δε με βλέπω να την παλεύω για πολύ ακόμα. Άντε, τα λέμε μέσα στο βιβλίο, παιδιά.
Και μη βιαστείτε να με κοροϊδέψετε, γιατί πίσω έχει ο Φιστίκης την ουρά, που λένε και οι μεγάλοι”.
12-15 ετών
Στέκοµαι µπροστά στον καθρέφτη. Κοιτώ το είδωλό µου στα µάτια. Προσπαθώ να διακρίνω πίσω από τη σκούρα τους ίριδα. Να απαριθµήσω αυτά που ήξερα για µένα, να θυµηθώ ποιος ήµουν, να επιβεβαιώσω ότι αυτός που ήµουν είµαι ακόµα. Ήµουν απαθής και αδιάφορος µε όσους δεν ανήκαν στην κλίκα µας. Εγωιστής και αλαζόνας. Μισούσα οτιδήποτε ξένο, διαφορετικό. Χλωµιάζω. Τα χείλια µου τρέµουν. Έρχοµαι αντιµέτωπος µε µια δύσκολη συνειδητοποίηση. Με µια άσχηµη αλήθεια. Πώς έγινα έτσι; Ήµουν τόσα πράγµατα και τίποτα απ’ όλ’ αυτά δεν ήµουν πραγµατικά εγώ. Τίποτε απ’ όλ’ αυτά δεν είµαι πια. Και τότε, ποιος ήµουν; Ποιος είµαι στ’ αλήθεια;
3-6 ετών
Πάντα περήφανος ο κυρ Λαγός, όπως κι ο προ-προ-προ-παππούς του, εκείνος που την έπαθε στο τρέξιμο απ΄ τη χελώνα τα χρόνια τα παλιά, καυχιέται πως το Πάσχα θα τσουγκρίσει και θα σπάσει ολωνών τ΄ αυγά με τα δικά του. Η νόνα η Χελώνα όμως, με τα δέκα της εγγόνια, κάτι του σκαρώνει… Και όλα του δάσους τα πουλιά, τα έντομα και τα ζωάκια μαζεύονται να δουν το πάθημά του!