Με το μήνυμα του σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη “Όλοι εμείς, θεατές και καλλιτέχνες, ας ενωθούμε, ας γίνουμε εκκλησίασμα μιας τελετής που θα αγνίσει τις ψυχές μας. Ας αποδείξουμε ότι η παιδεία, η τέχνη, ο πολιτισμός είναι η περιουσία μας. Αυτές τις κρίσιμες μέρες ας αναδείξουμε την πνευματικότητα και την συλλογική μας συνείδηση» για τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες, κατεβήκαμε στην Επίδαυρο στην πρεμιέρα της τραγωδίας του Ευριπίδη, Τρωάδες, που παρουσιάζει το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη. Ταυτόχρονα, με τις Τρωάδες άνοιξε και το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Ευτυχώς, είχε κόσμο και αυτό -νομίζω- πως έφτιαξε το κέφι των συντελεστών. Το αντιπολεμικό ρέκβιεμ μάς μεταφέρει στα παράλια της λεηλατημένης Τροίας, όπου συναντούμε τις αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες με προεξάρχουσα την Βασίλισσά τους Εκάβη, η οποία μαζί με τις γυναίκες της Τροίας που έμειναν (ζωντανές) θρηνούν για τα δεινά που τις βρήκαν μέχρι να ανέβουν στα ελληνικά καράβια που θα τις μεταφέρουν στα αχαϊκά εδάφη ως σκλάβες. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε για την τύχη της Κασσάνδρας (που προφητεύει φρικτά μελλούμενα για τους αλαζόνες νικητές), της Ανδρομάχης, του εγγονού της Εκάβης, του Αστυάνακτα, αλλά και του” μήλου της έριδος” για αυτό τον πόλεμο, την Ωραία Ελένη. Ο Ευριπίδης με τις Τρωάδες γράφει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και κατακρίνει την πολιτική των Αθηναίων για το προκλητικό ανοσιούργημα που είχαν διαπράξει λίγους μήνες πριν εναντίων των Μηλίων καθώς και για τη Σικελική Εκστρατεία που προετοιμάζουν. Οι τέσσερις Τρωάδες γυναίκες του έργου είναι οι ίδιες που εμφανίζονται στο τελευταίο βιβλίο της Ιλιάδας, θρηνώντας πάνω από το πτώμα του Έκτορα (εδώ να θυμίσουμε αυτό που έγραψε ο Αριστοτέλης, ότι “οι τραγικοί ποιητές τρέφονταν από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του Ομήρου”). Στον ρόλο της Εκάβης, η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, σε μια ακόμα μοναδική ερμηνεία. Σπαρακτική και συγκινητική, άμεση και ακριβοθώρητη ως Βασίλισσα Εκάβη, συναρπαστική πάντα σε ό,τι κάνει τελικά αυτή η Βασίλισσα του θεάτρου μας (η σκηνή του θρήνου για τον μικρό Αστυάνακτα που τον γκρέμισαν από τα τείχη και η σκηνή όπου χτυπάει την γη, καταριέται και στολίζει το νεκρό σώμα του εγγονού της με ό,τι πιο πολύτιμο τής έχει μείνει έκαναν πολλούς από τους θεατές να δακρύσουν). Μεταξύ λογικού και έκστασης κινήθηκε η Κόρα Καρβούνη με την Κασσάνδρα της και κέρδισε μια ακόμη μεγάλη υποκριτική νίκη – το ίδιο και την Μαρία Κίτσου που ρίγησε καρδιές με τον θρηνικό της λόγο (άλλη μια εξαιρετική νέα ηθοποιός μας!!). Η Ελενή Ρουσσινού είναι η Ωραία Ελένη, αγέρωχη, με αυτοπεποίθηση ενώ οι Νίκος Ψαρράς και Κρατερός Κατσούλης, ουσιαστικοί, στο πνεύμα του ρόλου τους. Ο Ποσειδώνας Θέμης Πάνου και η Αθηνά Κωνσταντίνα Τάκαλου, υπέροχοι και οι δυο τους, με ωραία άρθρωση, μας εισήγαγαν στην υπόθεση. Ένιωσα πως ήταν μια πολύ δυνατή παράσταση, επίκαιρη όσο ποτέ, με μια από τις καλύτερες σκηνοθεσίες του Χατζάκη. Να μην ξεχάσω να ανεφερθώ και στον υπέροχο χορό – με ωραία κοστούμια- που συντρόφευε τις 4 Τρωαδίτισσες και που αγωνιούσαν να μάθουν και αυτές οι γυναίκες σε ποιου Βασιλιά ή Πρίγκιπα την αυλή θα πάνε σκλάβες (στο έργο δεν το μαθαίνουμε). Και λίγο πριν την μεγάλη φωτιά που θα κάψει την Τροία, πριν αναχωρήσουν όλες για να μπουν στα ελληνικά καράβια, πριν μπει και η ίδια η Εκάβη στο καράβι για να την πάει ως σκλάβα στο παλάτι του Οδυσσέα, η ίδια σκύβει να φιλήσει τα χώματα της πατρίδας της και γυρνώντας στις άλλες Τρωαδίτισσες που απέμειναν θα πει: «Αν δεν μας βύθιζε ο θεός στα Τάρταρα, θα χανόμασταν στο σκοτάδι της ιστορίας. Και οι γενεές των μελλοντικών ανθρώπων δεν θα μας τραγουδούσαν στα έπη και τις τραγωδίες»…
Παρατεταμένο χειροκρότημα για όλους τους συντελεστές και την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στη μέση της ορχήστρας να φέρνει το κλίμα των ημερών στο αργολικό θέατρο, σχηματίζοντας το σήμα της νίκης και με τα δυο της χέρια υψωμένα!
Η “Ωραία Ελένη” Ελένη Ρουσσινού.
Η Ελένη Ρουσσινού και ο Αλέξανδρος Αβρανάς.
O “Ποσειδώνας” Θέμης Πάνου και η Ιώβη Φραγκάτου.
Ο Κρατερός Κατσούλης με την σύζυγό του Κατερίνα Καραβάτου.
Ο Αντώνης Χαντζής.
Κρατερός Κατσούλης, Νίκος Ψαρράς, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Κωνσταντία Τάκαλου, Μαρία Κίτσου και Κόρα Καρβούνη.
Μετά την παράσταση, βρεθήκαμε μαζί με τον θίασο και πολλούς φίλους, κλασσικά στο εστιατόριο του Λεωνίδα στο Λυγουριό, όπου η αυλή με τις κληματαριές παραμένει αγαπημένο στέκι για μετά τις παραστάσεις.
Με την Αγγελική Γριτσίπη και την Ευδοξία Κορδώση.
H Aγγέλα Σιδηροπούλου, ο Αντώνης Χαντζής και η Ιώβη Φραγκάτου.
Με την ευχή “Να πιάσουν τόπο οι θυσίες μας” έσβησε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη την τούρτα-έκπληξη που της επεφύλαξαν οι φίλοι και συνάδελφοί της από τις Τρωάδες. Αμέσως μετά το δείπνο του Σαββάτου στον Λεωνίδα, η μεγάλη μας πρωταγωνίστρια ένιωσε ακόμα περισσότερο την αγάπη των συναδέλφων της όταν της παρουσίασαν την τούρτα για τα γενέθλιά της. Την φωτογραφία ανέβασε ο Νίκος Ψαρράς στο facebook και του την δανείζομαι. Χρόνια πολλά!