Σε μια μέρα τόσο δύσκολη όπως την χθεσινή, στην ανάγκη μου να αποφορτιστώ αποφάσισα να πάω στο θέατρο Πόρτα και να δω την πρώτη-πρώτη παράσταση του έργου Σκοτεινές γλώσσες, όπου διαπίστωσα πως την ίδια ανάγκη είχε και πολύ κόσμος, όπου γέμισε ασφυκτικά το θέατρο της οδού Μεσογείων. Το έργο του Αυστραλού Άντριου Μπόβελ είναι η πρώτη νέα παραγωγή του Πόρτα για φέτος, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου με τους Χρήστο Λούλη, Άννα Καλαϊτζίδου, Άννα Μάσχα και Γιώργο Χρυσοστόμου. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ που μιλά για μια γυναίκα που εξαφανίζεται σε μια ερημική τοποθεσία κοντά σ’ έναν αυτοκινητόδρομο. Ύποπτος για τον πιθανό φόνο της, ένας άνεργος πατέρας που αρνείται επίμονα την ενοχή του. Σιγά σιγά, καθώς το νήμα ξετυλίγεται μέσα από την αριστοτεχνική αφηγηματική δομή του σπουδαίου Αυστραλού συγγραφέα, μπλέκονται αρκετά ακόμη πρόσωπα γύρω από το συμβάν, όπως ο αστυνομικός που διερευνά την υπόθεση, η γειτόνισσα που κατέδωσε τον ύποπτο, οι σύζυγοι όλων αλλά και οι εραστές τους. Γίνεται, εν τέλει, να εμπιστευτείς έναν άγνωστο; Και πόσο γνωστοί μας είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ζωές μας; Πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας, και πόσο εύθραυστες αποδεικνύονται οι βεβαιότητες μας σε έναν κόσμο που νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε;
Η πάντα γεμάτη αισθητική σκηνοθετική ματιά του Θωμά Μοσχόπουλου ενώνει σε αυτή την σκηνή δυο “θησαυρούς”: 4 σπουδαίους ηθοποιούς και ένα σύγχρονο κείμενο που λειτουργεί σαν κουαρτέτο – κάθε λέξη σε πάει στην επόμενη και θέλει εξαιρετική συγκέντρωση από πλευράς ηθοποιών να ανταποκριθούν σε αυτό το ιδιαίτερο “κάλεσμα”, εννοείται πως το καταφέρνουν (με άνεση). Ο Χρήστος Λούλης, με το 2ο βραβείο Ανδρικού ρόλου για τον περσινό του Άμλετ να συμπληρώνει την συλλογή του, ήταν και εδώ εξαιρετικός, όπως και ο Γιώργος Χρυσοστόμου. Η Άννα Καλαϊτζίδου τόσο καίρια, και γνωρίζω καλά πως το να κάνεις τον μεθυσμένο είναι υποκριτικά άχαρη στιγμή, η Άννα όμως στην δική της μεθυσμένη σκηνή ήταν τόσο φυσική, ακριβώς σαν μια φίλη σου που στην χθεσινή της έξοδο ήπιε 5 αντί 2 ποτήρια ουίσκι. Και φυσικά η Άννα Μάσχα, με 17 τουλάχιστον χρόνια στο Θέατρο του Νότου και με συγκλονιστικές παραστάσεις, ε ναι, ξέρει να κάνει θέατρο. Το κείμενο το οποίο επεξεργάστηκε η Μαριλένα Παναγιωτοπούλου μαζί με τον σκηνοθέτη είναι λεπτοβελονιά. Ειδικά στην αρχική σκηνή που οι 4 μιλάνε ανά ζεύγη και ο καθένας παίρνει την λέξη του προηγούμενου και αρχίζει την φράση του, είναι υπέροχη. Το έργο είναι σύγχρονο, σημερινό και αναδεικνύεται από τους ηθοποιούς, την μίνιμαλ σκηνοθεσία, την μετάφραση και τις σάλσα μουσικές. Θυμηθείτε να κλείσετε για εισιτήρια έγκαιρα!