Η “Καθαρίστρια” της καρδιάς μας! Χωρίς καμία υπερβολή, αυτό ακριβώς νιώσαμε για την Πελαγία, την ‘Καθαρίστρια’ που κατέκτησε την καρδιά μας με την αθωότητα, τη γλύκα, την αφέλεια και την καλοσύνη της. Και ως Καθαρίστρια, καθάρισε και την καρδιά μας και το μυαλό μας από έγνοιες, σκοτούρες και προβλήματα. Και μας έβγαλε από το θέατρο ‘πεντακάθαρους’.
Τολμώ δε να πω-το άκουσα κι από άλλους- πως αυτός ο νέος συναρπαστικός, πανέξυπνος μονόλογος του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού (το Αθερινός, που πρόσθεσε πρόσφατα, ήταν το επώνυμο της μητέρας του) είναι πιο δυνατός ακόμη και από τη διάσημη Πόρνη από πάνω, που με αυτήν κατέγραψε πανελλήνιο ρεκόρ παραστάσεων -12 χρόνια χειμώνα και καλοκαίρι, και φέτος μπαίνει αίσια στον 13ο!
Κι αυτό διότι η Πελαγία του (Καθαρίστρια) είναι ακόμη πιο ‘ανθρώπινη’ από την Ερατώ του (Η πόρνη από πάνω), σκέφτεται ακόμη περισσότερο αυτά που όλοι σκεφτόμαστε και κάνει τα ίδια λάθη που κάνουμε όλοι στην αναζήτηση της ευτυχίας, του προορισμού μας στη ζωή, και της αληθινής μας ταυτότητας.
Όλα αυτά δοσμένα με το γνωστό διαβρωτικό χιούμορ του Αντώνη Τσιπιανίτη Αθερινού, και τη γεμάτη κατανόηση κι αγάπη ματιά του πάνω στα λάθη και τις αδυναμίες των ανθρώπων. Για μια ακόμη φορά καταδύεται βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό όχι για να καταγγείλει αλλά για να κατανοήσει και να μας βοηθήσει να συμφιλιωθούμε με όσα μας τρομάζουν. Λύτρωση και ανακούφιση μας κατέκλυσαν όση ώρα παρακολουθούσαμε αυτή την καταπληκτική παράσταση που είναι τόσο δυνατή όχι μόνο χάρη στο ανατρεπτικό κείμενο (εντυπωσιάζει το ότι όλα παρουσιάζονται με έναν τρόπο που νομίζεις πως πρώτη φορά ακούς για τα θέματα που θίγει-αυτό δηλαδή που γινόταν και στην Πόρνη από πάνω, όμως πολύ πιο έντονα) αλλά και χάρη στη μαγική ερμηνεία αυτού του χαρισματικού ηθοποιού, του Αντώνη Παπαηλία, που δεν μπορείς να φανταστείς άλλον ή άλλην στη θέση του. Είναι η Πελαγία, τέλος! Κινείται δε στο χώρο με τόση άνεση σαν να είμαστε καλεσμένοι σπίτι του. Κι έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να αναδεικνύει τόσο τα κωμικά όσο και τα συγκινητικά σημεία του έργου με θαυμαστή φυσικότητα, έτσι που τα δάκρυα από τα γέλια διαδέχονται τα δάκρυα από συγκίνηση
χωρίς να καταλάβεις για πότε έγινε η μετάβαση από τα μεν στα δε!