Όλοι όρθιοι χειροκροτούσαμε την Μαρινέλλα στην χθεσινή της πρεμιέρα, στην Σονάτα του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου, σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη. Όλοι οι θεατές της μεγάλης αίθουσας του φεστιβάλ (του χώρου Δ, στην Πειραιώς 260) ήταν όρθιοι και συγκινημένοι από το μεγαλειώδες έργο, την άψογη ερμηνεία, την μαγική σκηνοθεσία και μουσική, χειροκροτώντας για τουλάχιστον 3 λεπτά. Έναν ακόμη άθλο απέκτησε στο ενεργητικό της η ντίβα με την κρυστάλλινη φωνή (αλήθεια, πόσους πια με τέτοια καριέρα;;!!!) γιατί αυτό που είδαμε ήταν δύσκολο, πολύ δύσκολο, μια ώρα με την Σονάτα, με μουσική που άλλαζε τέμπο και βιμπράτο και μια Μαρινέλλα τόσο άρτια σαν να λέει απλά το Τολμώ. Η Σονάτα του Σεληνόφωτος (“μην κοιτάτε μέσα στο φεγγάρι, με ακούτε; θα πέσετε μέσα”) γράφτηκε από τον Γιάννη Ρίτσο το 1956, και σχεδόν 59 χρόνια μετά, ο Σταύρος Ξαρχάκος την μελοποίησε. Ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα έργα του Ρίτσου, η Σονάτα σηματοδότησε μια νέα – ολόκληρη- εποχή στην ποίηση. Πρόκειται για έναν σκηνικό μονόλογο, μια «εκ βαθέων» εξομολόγηση, μια παρατεταμένη ικεσία για ζωή κι ελπίδα μιας γυναίκας που φορά μαύρα – και όλοι μαζί συμπάσχουμε. Καπνός και όλα μαύρα και ένα πιάνο σε υποδέχονται στην τεράστια σκηνή της Πειραιώς. Ο σπουδαίος κλασσικός πιανίστας Νεοκλής Νεοφυτίδης ξεκινά, η πόρτα ανοίγει και βγαίνει η Μαρινέλλα. Αυτή η γυναίκα που πως τα καταφέρνει πάντα, όλα τα κάνει δικά της. Έτσι και χθες, νόμιζες ότι η Σονάτα ήταν για εκείνη. Με την μίνιμαλ αλλά συγκινησιακή σκηνοθεσία του ολοένα και εξελισσόμενου Γιώργου Νανούρη (αλήθεια, πόσο περήφανος είμαι για τον φίλο Γιώργο) – τίποτα δεν ήταν περιττό!! Highlight για μένα η σκηνή όπου η Μαρινέλλα τραγουδά ακολουθώντας το φως αλλά και η τελευταία με τίτλο Πολιτεία. Η μουσική του μεγάλου Ξαρχάκου συμβαζίδει απόλυτα με τον λόγο του κορυφαίου ποιητή δημιουργώντας αισθήματα συγκίνησης στο κοινό. Και αν τις τελευταίες δύσκολες μέρες, όλοι είδατε και αναρτήσατε στα social media για τα αμπέλια του Ελύτη, τα μάρμαρα του Ρίτσου και άλλα hits πολλών ποιητών, ας το εξελίξουμε όλο αυτό και ας αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο, ακόμα πιο ολοκληρωμένα, την ποίηση, και αυτή η μαγική παράσταση είναι σίγουρα ένα βήμα προς εκεί…