H Εθνική μας Σταρ, το αιώνιο κορίτσι, η Αλίκη Βουγιουκλάκη ή πολύ απλά το Αλικάκι μας, το αστείο κορίτσι, ο Μύθος, η γατούλα, το κορίτσι που έχει ένα μυστικό και που το λάτρεψε ο χρόνος, η Λίζα Παπασταύρου, η Κατερίνα της Ψαραγοράς αλλά και η Υπολοχαγός Νατάσα (και όχι Ναυσικά όπως ήθελε ο Φώσκολος), εκείνη που όταν ήταν μικρή ήθελε να τη φωνάζουν Μαρίνα, η σταρ που μαγνήτιζε η ίδια το φως, ο Πίπης, η ξανθιά νεράιδα αλλά και το Παλικάρι (γιατί ο άνδρας της ζωής της ήταν εκείνη), η αγαπημένη μας μαθήτρια με την ποδιά, το Δόλωμα αλλά και η Κατάσκοπος Νέλλη (οι δυο αγαπημένες μου ταινίες της), εκείνη που έτρεχε στα σοκάκια της Κέρκυρας με το κίτρινο φόρεμα για την Αρχόντισσα και που έκανε μια άγνωστη Αντίπαρο διάσημη εν μια νυκτί, η Σοφερίνα που χόρεψε χάλι-γκάλι, αλλά και συρτάκι, βούτηξε για το Σταυρό, έβαζε ιβίσκους στα μαλλιά, Φίνος Φιλμς και Καραγιάννης – Καρατζόπουλος, Φεστιβάλ Καννών και Θεσσαλονίκης, η σοσιαλίστρια και το πονηρό θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα, αυτή που με τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι μάς πρόσφεραν τραγούδια της αθανασίας, τραγουδώντας σε μια βάρκα, σε λεωφορεία ή ακόμα και πάνω σε γαϊδουράκια, η καλύτερη Εβίτα παγκοσμίως, η πιο χαραγμένη μου ανάμνηση από την οδό Αμερικής, η Ωραία μου Κυρία, η Μελωδία όπου “κι αν ο κόσμος αγριεύει και με κυνηγά, εγώ πολεμάω για αυτά που αγαπώ, τους δίνω ζωή, χαρά…”, Καμπαρέ και Καμπίρια και Αντιγόνη στην Επίδαυρο, η ίδια που έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες (ρεκόρ) και τις μεγαλύτερες αποτυχίες (όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή της), σπάνια αυθεντικότητα, έξυπνη αίσθηση του χιούμορ και αληθινή αντισυμβατικότητα μέσα στην αθωότητά της, το συχνό μας ραντεβού μέσα από την οθόνη, το κορίτσι -γκρο πλαν- που νόμιζε ότι όταν θα έφευγε, θα λέγαμε ότι απλώς χάσαμε ένα χαμόγελο και πως δεν ήταν τίποτα παραπάνω… Κι όμως, σήμερα που θα γιόρταζε τα γενέθλιά της, λείπει όσο ποτέ άλλοτε! Ίσως για να μας θυμίσει λίγο από αθωότητα γιατί μόνο αυτή στιγμάτισε όσο κανένας άλλος τα χρόνια της αθωότητας της Ελλάδος, ίσως για να μας αλαφρύνει με το χαμόγελό της, ίσως γιατί μόνο το φως της αρκεί…
3 μέρες πριν την επέτειο της ημέρας που έφυγε, τη θυμόμαστε -όχι ότι την ξεχάσαμε και ποτέ δηλαδή- με κάποιες σημειολογικές της δηλώσεις και υπέροχες φωτογραφίες της:
